امام رضا عليه السلام: مَن جَلَسَ مَجلِسا يُحيى فيهِ أمرُنا، لَم يَمُت قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوُبُ؛ 
هر كه در مجلسى بنشيند كه در آن ياد ما (اهل بيت) زنده مى شود، قلبش، در روزى كه قلب ها مى ميرند، نمى ميرد.
 بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۹۰

.

‍ حجت الاسلام معزّی نقل می کند که یک بار در ایام طلبگی به مشهد رفـته بودم و در صحن های حرم رضوی علیه السلام گام می زدم و به بارگاه امام علیه السلام می نگریستم اما داخل رواقها و روضه نمی رفـتم.
 ناگهان دست مهربانی بر روی شانه هایم قرار گرفت و با لحنی آرام فرمود: 

«حاج شیخ حسن! چرا وارد نمی شوی؟!»
 نگاه کردم و دیدم علامه طباطبائی است. 

عرض کردم: خجالت می کشم با این آشفتگی روحی بر امام رضا علیه السلام وارد شوم. من آلوده کجا و حرم پاک ایشان کجا! 
آنگاه مرحوم علامه فرمود: «طبیب برای چه مطب باز می کند؟ برای اینکه بیماران به وی مراجعه کنند و با نسخه او تندرستی خود را بیابند. این جا هم دارالشفـای آل محمد ـ علیهم السلام ـ است. 

.

فرمولی که امام رضا علیه السلام یادمان داد تا بفهمیم نزد امام زمان چه جایگاهی داریم؟
 الحسن بن الجهم : قُلتُ لِأَبِی الحَسَنِ علیه ‏السلام : لا تَنسَنی مِنَ الدُّعاءِ . قالَ : (أ)وَتَعلَمُ أنّی أنساکَ ؟ فَتَفَکَّرتُ فی نَفسی وقُلتُ : هُوَ یَدعو لِشیعَتِهِ وأنَا مِن شیعَتِهِ ، قُلتُ : لا ، لا تَنسانی . قالَ : وکَیفَ عَلِمتَ ذلِکَ ؟ قُلتُ : إنّی مِن شیعَتِکَ ، وإنَّکَ لَتَدعو لَهُم . فَقالَ : هَل عَلِمتَ بِشَیءٍ غَیرِ هذا ؟ قُلتُ : لا . قالَ : إذا أرَدتَ أن تَعلَمَ ما لَکَ عِندی فَانظُر (إلى) ما لی عِندَکَ .
 حسن بن جَهْم نقل می کند : به امام رضا علیه ‏السلام گفتم :

 مرا از دعا فراموش مکنید . 

حضرت فرمود : «گمان مى ‏کنى که من فراموشت مى‏ کنم ؟.» 

اندکى در خودم اندیشیدم و با خود گفتم : او براى شیعیانش دعا می ‏کند و من نیز از شیعیانش هستم .

 آن‏گاه گفتم : نه ، فراموشم نمى ‏کنید .
 فرمود : «از کجا فهمیدى ؟ 

گفتم : من از شیعیان شما هستم و شما برایشان دعا مى ‏کنید . 

فرمود : «آیا متوجّه چیز دیگرى جز این شدى ؟».

 گفتم : نه . 

فرمود : «هرگاه خواستى بدانى که نزد من چه جایگاهى دارى ، ببین من نزدت چه جایگاهى دارم.» 
اصول کافی جلد چهارم ص ۲۷۰

بعضی ها از این فرمول استفاده می کنند تا بفهمند مشمول دعای امام زمانشان هستند؟ و اینکه در نزد امام زمان عج چه جایگاهی دارند ! 

.

وقتي امام رضا عليه ‏السلام نام امام زمان که برده مي‏ شود، بلند مي ‏شوند مي ‏ايستند و دست بر سر مي‏ گذارند، حساب بقيه را بايد كرد كه بايد چه كنند در مسير امام زمان علیه السلام تا نزديك شوند. 
چه روح بلند و بزرگي پشتوانه قضيه هست كه آن امام معصوم كه خودش سلطان سلاطين عالم وجود است، به مجرد شنيدن نام حضرت بقيه اللّه‏ بلند مي‏ شوند مي ‏ايستند و دست بر سر مي‏ گذارند.

‌

 حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری

.

 شیخ صدوق می‌گوید:

من در نامه‌ای که امام رضا «علیه‌السلام» به حضرت جواد نوشته بود، چنین خواندم:

ای ابوجعفر!

به من خبر رسیده هنگامی که بر مرکب می‌نشینی، خدمتکاران، تو را از در کوچک بیرون می‌برند. 

و این به خاطر بخل آنهاست که از تو خیری به کسی نرسد.

من از تو درخواست می‌کنم و به حقی که بر تو دارم، سوگندت می‌دهم که ورود و خروجت را از در بزرگ قرار ده و هرگاه برنشستی با خودت پول و طلا و نقره همراه کن و هرکه از تو هرچه خواست به او ببخش.

اگر عموهایت از تو چیزی خواستند، عطایت کمتر از پنجاه دینار نباشد، بیش از آنش به اختیار خودت.

و اگر عمه‌هایت از تو چیزی خواستند، عطایت کمتر از بیست و  پنج دینار نباشد، بیش از آنش به اختیار خودت.

من می‌خواهم از خداوند مقام تو را رفعت بخشد.

پس انفاق کن و با وجود خداوند صاحب عرش، از کاستی و تنگدستی نترس.
#سیدمهدی_شجاعی

#آسمانی_ترین_مهربانی 

کتاب نیستان 

صفحه ۲۶.
#عیون_اخبار_الرضا، 

جلد دوم، صفحه ۸.

.