4 )  یلدای غیبت :  آی  آرزوی  ظلمت نشینان  ! شکست ها از یک طرف ، واماندگی ها از سویی دیگر  ، جانمان  را  رنجور  کرده اند . ما  هنوز جاهلیم  ! رسم رزم نمی دانیم ، ما را زره ذکر بپوشان و داروی مودّت  به ما بنوشان ، جوشن شجاعت عنایت کن و پیشانی بند توکل  ! 

اینک یلداست  ! شبی  گویی  بی پایان ! اما  هنوز  شب به نیمه نرسیده ، شمع طاقتمان دامن گسترده . این ظلمت غم انگیز ، سحر می خواهد ، این شب دل پریش پگاه ! 

 السلام علیک یا نور الله الذی لایطفی : هر که اطفای حریق گدازنده ات را قصد کند ، خودش به شرار رذالتش می سوزد . قلبی که روی از تو بگرداند و نگاهی که عاشقانه ات نبیند کور ! . . . در این هزاره ی ضلالت ، در این قرون دروغ ، در این سالهای پستی ، تنها افق را آشیان کرده ای . نیستی اما پرتو می افکنی ،  ای نور ابصار الوری  ! چشمانمان را خاکستر انباشت ، دیدگانمان به راه ماند ! انتظار چه جانگداز است ! ! 

منبع : سعید مقدس ، میثاق و سپیده ، ص 13