59 ) با پا منبری ها صمیمی نشوید : 

پا منبری دارم که چون تنها زندگی می کند و از هفت دولت آزاد است ، به مرور زمان با من صمیمی شده است . البته کمی هم زیاده روی هم کرد و زیاد آویزان من شده است  . بحدی که از تلفن های بی موقع او نزدیک است  خانواده ام مأمور در خانه اش ببرند ! 

 یکبار او من را به ناهار دعوت کرد . اصلاً قبول نکردم . اونقدر اصرار کرد تا مرا از رو برد . رفتم . بخاطر هیبت ( پوشالی ) من دیگر دوستانش که آمده بودند اصلاً حرف نزدند و مجلس به سکوت برگزار شد . من خیلی ناراحت شدم . چون بخاطر من به دوستانش خوش نگذشته بود . 

دفعه بعد که دوباره مرا دعوت کرد ، گفتم من شنبه می خواهم کلی کار عقب افتاده را انجام دهم و راست هم بود و هر چه اصرار کرد ، قبول نکردم . 

شنبه  ، از ساعت نه صبح یواش یواش حالم بهم خورد . تا اینکه ظهر من را روی دست به درمانگاه بردند و سرم و آمپول خواب آور زدند و نعش مرا به خانه آوردند . تا شب بیحال افتاده بودم . یقین کردم که باید دل پا منبری را نمی شکستم . ولی من هم چاره ای نداشتم و از طرفی هم نمی خواستم بیش تر از این با او صمیمی شوم !
نکته : 1 ) با هیچ پامنبری که نه ، با هیچ کس صمیمی نشوید ، زیرا از آینده خبر ندارید .

 2 ) صمیمیت معمولاً رشد و نمو می کند و کار به ناهار و شام  و … می کشد ! اون وقت دیگه نمی توانید جمعش کنید . 

3 ) اگر دعوت دوست صمیمی را رد کنید و دلش را بشکنید ، شاید به بیمارستان بروید . نگذارید کار به اینجا بکشد . 

4) اگر می خواهید صدمه نبینید ، فقط با خدا و اهل بیت صمیمی شوید .