3 ) بن بست 204 : می دانم که  شاید خوشایندت نباشه و گفتنش هم برای من سخته  ، ولی خیلی دلم می خواد که حرفهایم را بزنم ، شاید از میان این حرفها گره ای گشوده شود . 

اول از همه بگم که ما همگی فکر می کنیم ویژه هستیم !  یه تافته جدا بافته که خدا ما را منحصراً بافته و یه حساب جدا برای ما باز کرده است . اصلا ً من سر این بحث ندارم که این درسته یا نه ! ! ! شاید هم راست باشه ! ولی همین تفکر ابتدایی منشأ خیلی از ین بستهای زندگی ماست ! 

چرا من ؟ چرا این همه دختر کم سواد و بی ریخت  و بی هنر  ، توی فامیل ازدواج کردند و اون وقت  هنوز برای من ! موقعیت  خوبی برای ازدواج فراهم نشده ؟ ! 

چرا من ؟ همه برادرهایم بلند قدند و من کوتوله ! همه خواهرهام چشمشون مثل آهو درشت و قشنگه و چشم من مثل منجق ! 

چرا من ؟ برادر و خواهر های کوچکتر و دست و پا چلفتی من ،  اینقدر خوش شانس اندو شغل مناسب پیدا کردند  و اون وقت من ! توی بدبختی و بیکاری  دست و پا می زنم ؟ 

چرا من ؟ همه دوستام با یه پسر مؤمن و خوشگل ازدواج کردند و اون وقت هر چی چپر چلاقه ، به خواستگاری من میاد ؟ 

چرا من ؟ شوهرهای همه دوستام شغل مهمی دارند و مسئولیت دولتی دارند و مدام با هواپیما مسافرت می روند و اون وقت من ، چهار ساعت باید توی صف اتوبوس وایستم و وقتی  دو ساعت بعد خونه می رسم ، ببینم توی اتوبوس  کیفمو که توش پنج هزار تومن بوده ، زدند ؟ 

چرا من ؟ بچه های  …  چشم  آبی  و مو طلایی اند و اون وقت بچه منو هر کی می بینه ، می گه به کی رفته ؟