1 )  بن  بست  204  )  حتماً  در  زندگیت  به  بن  بست  بر خورده  ای  . بن  بست  به  کوچه ای می گویند که ته آن بسته است و به جایی راه  ندارد . جلو رفتن درآن امکان ندارد و وای  بحالت اگر به عقب هم نتوانی  برگردی . 

من  فکر می کنم  یکی از سنت های الهی وجود همیت بن بست ها است . زیرا مادامی که راه جلوی رویت باز  است  نمی  توانی  بگویی چقدر  مهارت داری . در بن بست معلوم می شود که چقدر توانایی  داری که بتوانی خودت را از معرکه نجات دهی ! 

دقت کرده ای وقتی گرفتار می شوی ، وقتی  به مشکلی بر می خوری   دیگر آسمان  به نظرت آبی رنگ و قشنگ نیست ،  دیگر  گرمای خورشید برایت  جذاب و لذت بخش نیست ، احساس می کنی همه روزه ها مثل یک روز سرد پاییزی ابری است  که معلوم نیست چرا اینقدر آکنده از اضطراب است . با خودت فکر  می کنی پرنده ها چرا اینقدر وراجی می کنند و آخرش به اینجا می رسی چرا خدا خلقت کرده است ؟  اینجا همان  بن بست است . 

بن بست یک جایی است که هر چی شک و شبهه در مغزت وجود داشته دوباره   سر باز می کنند  ! غم و غصه های گذشته ات  دوباره  جان می گیرند ! دوباره درد به سراغت می آید ! 

بست جایی است که دوباره باید امتحابن  ن بدهی ! از اون امتحانهایی که نمره وسط ندارد ، یا رد می شوی و یا قبول ! 

بن  بست جایی است که جز خدا هیچ کس صدایت را نمی شنود !

در بن بست هر چی می خوری مزه اش را نمی فهمی ، هر چی می خوابی خستگی از تنت بیرون نمی رود !