اصرار در دعا
” در فرهنگ انسانی ، روشهای گوناگونی برای تربیت روح انسان بکار رفته است . از جمله ی این روشها ، روشی است که در اسلام به آن توجه ویژه ای شده است و آن دعاست . انسان وقتی که دعا می کند ، دارای صفای روح و توجه خاصی به عالم معنویت است و این توجه درونی و آمادگی روحی ، بهترین شیوه قبول و پذیرش نفس است . لذا یکی از مهم ترین راه آموختن معارف روحانی و تهذیب نفس و پالایش روح ، دعاست و چون دعاها ،( خصوصاً دعاهای رسیده از معصومین) دارای الفاظ بلیغ و رساست و همه ی فلاسفه و علمای اخلاق ، بلیغ و رسا بودن لفظ را ، در تهذیب نفس دارای اثر ویژه دانسته اند و ازسوی دیگر ، دعا ها دارای لطیف ترین وصریح ترین تعالیم دگرگون کننده است و بشدت انسان را( اگر در حالت پذیرش باشد) ، تحت تأثیر قرار می دهد ، لذا دعا را از اساسی ترین تغییر دهنده ی نفس و تهذیب کننده ی روح بشمار آورده اند .
در دین و مذهب ما نیز ، دعا از ارکان مهم هدایت و تقرب بخداست . این نعمتی پایان ناپذیر است که خداوند به شیعیان امیر المؤمنین علیه السلام عطا نموده است . شما هرگز انسانی را نخواهی یافت ، که دعایی ویژه و مناسب روح و روان او در آموزه های تشیّع وجود نداشته باشد !
” الکسیس کارل “، دانشمند مشهور فرانسوی در کتاب نیایش خود می گوید : نیایش همچون خوردن و آشامیدن از نیازهای ژرفی است که از عمق سرشت و فطرت انسان سر می زند و زاییده اشباع نیاز و اضطراب روح آدمی است و بر خلاف ” تخدیر ” که به ضعف و مرگ منتهی می شود ، نیایش ، نیروزا ، نشاط انگیز ، عامل شکفتگی استعدادها ، عاطفه ها است . نیایش کشش روح است به سوی کانون غیر مادی جهان ، پرواز روح است به سوی خدا ! نیایش بلندترین قله ی تعبیر را در پرواز عشق ، از میان شب ظلمانی عقل پیدا می کند . برای رسیدن به خدا به تشریفات پیچیده نیازی نیست ، ، نیایش آسان ترین راه است !
” لویی گنزاک ” می گوید : کاملاً مشروع است که برای کسب نیازهای خود ، از خدا کمک بگیریم ، ولی در عین حال نامعقول است که از او بخواهیم تا به هوسهای ما جامه ی عمل بپوشاند و یا آنچه را که به ” کوشش ” میسر است ، به ” دعا ” عطا کند ! بر روی آخرین نیمکت یک کلیسای خلوت ، یک روستایی پیر نشسته بود . به وی گفتند : شما منتظر چه هستید ؟ گفت : من او را می نگرم و او نیز مرا می نگرد !
” رالف والد وامرسون ” می گوید : هیچ ملتی در تاریخ و هیچ تمدنی در گذشته ، به زوال قطعی نرفت ، مگر آنکه پیش از آن ، سنت نیایش درمیان آن قوم ضعیف شده بود ! هر گاه سنت نیایش و پرستش ، در جامعه ای رو به ضعف و فراموشی رود ، مقدمات انحطاط آن جامعه فراهم شده است . آمار نشان داده است که اغلب مجرمان ، کسانی هستند که هرگز دعا نمی کنند و یا بسیار اندک و جاهلانه دعا می کنند ! (آیین نیایش ، ابراهیم غفاری ، ص 37 )
