یه دختر کوچولوی  کلاس اولی بانمکی بود که  حوصله نداشت دیکته بنویسه !  یه روزی توی  دیکته اش که سه خط هم نمی شد ، 17 شده بود . مادرش بهش گفت : این چه نمره ای  که گرفتی ؟ دخترک گفت : خوب  17   هم  گناه داره . اگه من اونو نگیرم ، پس کی اونو بگیره ؟ 

………………………..

امروز پنج شنبه است .  صبحش سوره هل اتی خواندم ، چون هر کس این سوره رو صبح پنج شنبه بخونه ، روز قیامت با پیامبر ص خواهد بود . عصرش هم برای اموات سوره یس خواندم و شب دعای کمیل . 

دلم برای سه شنبه و دوشنبه و . . . سوخت . اونها از قرآن و  دعا بی بهره  موندند ! و دستشون خالی ! کسی اونها رو نگرفت !

  کنار دیوار  باغچه مون معمولاً خس و خاشاک جمع میشه و آفتاب هم نمی بینه ! 

 با  اینکه کنار دیوار هیچ وقت دیده نمی شه و کسی به اونجا رسیدگی نمی کنه ، ولی  یه گل کوچیک قشنگ ، سر در آورده بود . کسی  اونو نکاشته بود  و بهش آب نداده بود ، ولی از  آب بقیه گلها بهره برده بود . کسی براش برنامه ریزی نکرده بود ، کسی منتظرش نبود ، کسی صدایش نکرده بود ، ولی اون  اومده بود . اون بی خرج ترین گلی بود که در خانه ما روییده بود !

اون منتظر نشده تا برای اومدنش  روبان قرمز ببندند !

با اینکه کسی منتظرش نبود ، از ابراز توانایی اش خودداری نکرده بود !

اگر برای  او حرف مردم مهم بود  ، که مهمان سرزده اش بخوانند ! اصلاً پیدایش نمی شد !

اون اومده بود ، چون همه ی  شرایط برای اومدنش مهیا بود ! دیگه مهم نبود که بقیه چی می گویند !

اگر درگیر حرف مردم می شد ، هیچ وقت  آفتابو نمی دید و هیچ وقت ، ستاره ها نمی شمرد ! و هیچ وقت  زیر نور ماه ، طنازی نمی کرد ! 

اون فرصت غنیمت شمرده بود ! چون سپاسگزار بود ! 

خدایا من از تو عذر می خوام ! بخاطر همه ی کارهای خوبی که بخاطر حرف مردم ترک کردم و از ثواب ابدی آن بی بهره شدم ! من خیلی ولخرجم ! نه ؟ آدمی که آخرتشو به باد بده باید خیلی لارژ باشه ! 

6 ) من ناسپاسم :  برای ملاقات به  بیمارستان رفته بودم . توی طبقات گیج می زدم !  به طبقه ای رسیدم ، سر در طبقه این بود : بخش بیماریهای ناشناخته ! فضولی ام گل کرد !  

_ ببخشید این طبقه  مال  کدوم مریض هاست ؟ 

_ اونهایی که دقیقاً  معلوم نیست چه مشکلی دارند ! و برای همین همه ی متخصص ها به این بخش رفت و آمد می کنند ! 

یاد حرف مادر بزرگم افتادم که می گفت : خدایا شکرت برای  دردهایی که بهمون میدی و درمون  هم دارند  !

از زن جوانی پرسیدم : شما چرا اینجایی ؟ گفت : من هر چند ماه وقتی می خوابم ، به کما می روم ! و دیگری می گفت : من مجموع سه تا بیماری نادر زنان را دارم ! که در هر 1000 نفر یکی زنده می ماند !

……………………………………………………………………….

استاد قرائتی می گفت : خدمت عالمی رفتیم . پلکهای چشمش انعطافش را از دست داده بود ! پلک چشمش را  با دستش بلند می کرد و ما را نگاه می کرد . وقتی رها می کرد ، پلک چشمش بسته می شد ! 

……………………………………………………………………

هفته پیش ختم بانوی 35 ساله ای رفتم . اون بخاطر عمل جراحی  که روی مغزش انجام شده بود ، تمام بدنش فلج  شده بود و چهار سال در این حال بود . بعد از  فلج شدن او ، شوهرش ،  او را رها کرده و  با پسر 3 ساله اش به شهرستان برگشته بود ! از دختر ، مادرش نگه داری می کرد .  فقط دست راست دختر کار می کرد  و فقط با آن دست سینه می زد و یا حسین می گفت ! آنقدر سینه زده بود که سینه اش زخم شده بود و روی سینه اش بالش می گذاشتند .  عکس او  در دیوار بود ، او بسیار زیبا بود ! 

…………………………………………………………………..

برای عرض تسلیت  خانه ی صغری خانوم رفتیم .  رنگ و رویش سفید بود . دیگر نای گریه نداشت !  تمام مفاصل انگشتان دستش  متورم بود . ساکت بود و آرام و خسته .  60 سالش می شد ! این  پسر سوم  او بود  که فوت می شد ! هر سه پسر او به محض بالغ شدن  از کمر به پایین ، فلج می شدند و در 35 سالگی فوت می کردند . هر سه پسر  مؤمن و نماز خوان بودند و روزه می گرفتند ! مادر هر روز با تن نحیف و لاغرش ،  آنها را بغل می کرد و چند بار دستشویی می برد و آنها را خودش حمام می کرد ! خانه آنها کوچک بود و طبقه ی دوم ، با پله هایی تیز و سرپایین !  اما هرگز کلمه ای ناشکری از او شنیده نشد ! از خودم بدم آمد . من مرد حرف بودم و او مرد عمل !

………………………………………………………..

اون مرد بزرگی بود . هر کس توی شهرمون مشکل داشت  و به اون مراجعه می کرد ، دست خالی برنمی گشت . ولی حالا یکسال بود که به  چیزی مثل کما فرو رفته بود . توی بخش ویژه نبود  ، ولی همه ی بدنش فلج شده بود . توی اطاق رفتم . کنار تختش ایستادم . خانومش گفت : حیدر آقا ، پاشو ببین کی اومده ؟  حیدر آقا  که ساکت روی تخت افتاده بود، با موهایی چرب که خانومش شونه زده بود ، چیزی نگفت  ! از وقتی فلج شده بود ، هر بار که یک انگشت دست یا پاشو تکون می داد ، براش قربونی می کردند !تا حالا چند بار براش گوسفند کشته بودند ! از اتاق زدم بیرون . کاش یه جایی بود که حسابی گریه می کردم .

داشتم  فکر می کردم من از صبح چند بار انگشتامو  تکون دادم ؟

 در باره این مطلب فقط بالای چهل ساله ها نظر بدهند ! 

”  بعضی  ها پول  می دهند  و  برای  اسلام کار می کنند و بعضی پول می گیرند و برای اسلام کار می کنند ! “ 

خیلی خوب شد که مقداد و  ابوذر  و سلمان  و مالک  اشتر و  عمار یاسر و  میثم تمار  و حجر بن عدی و . . .  الان نیستند که ما ها را ببینند ! 

برای چی گفتم بالا چهل سال ؟ چون شما که جوانی و چیری نداری . صبر کن پات توی زندگی محکم بشه : خونه بزرگ ، درآمد خوب ، ماشین عالی ، ریاست و مقام ، شهرت و اعتبار و . . .  اون وقت ببینیم کی مرد میدونه ؟  پول میدی  یا می گیری  تا برای اسلام کار کنی ؟ 

فکر کنم ربطی به گلهای خانه ام و مرغ عشقم  و گربه روی پشت بام که تازه زاییده و  گنجشکهایی  روی درخت حیاط مان که در سرما چیزی پیدا نمی کنند و  همسا یه ام و رفتگر کوچه مون  و و  راننده تاکسی  و طلاب مدرسه و همکارانم  نداشته باشه  ، که من خیلی ناراحتم ! 

چطور وقتی کسی جای دیگه  دعوا کرده ، توی مدرسه  سلام شما رو با سردی  جواب میده ، می گویی : دلش از چیز دیگه ای پُره ، سر من خالی می کنه !

 این یعنی خودت بهتر از همه می دونی که مرزها را باید رعایت کرد ! نه فقط مرز سرزمین ، یا شهر ، یا خیابون ،  یا خونه ، یا پارکینگ ! بلکه مرزهای اخلاق رو هم باید رعایت کرد و ناراحتی و غصه های ی شخصی را سر کس دیگه ای تلافی نکرد ! 

پس برم به گلدونها آب بدم وبه مرغ عشق ،  دانه و به گربه ، کمی غذا و به گنجشکها ، خرده نان و به همسایه ، یک سلام گرم و به رفتگر ، خسته نباشی و به راننده ،دستتون درد نکنه و به طلبه ، خیلی عالی نوشتی و به همکارم ،  خدا قوت بگم ! بی خیال غصه ها !

این همان اعتدال در رفتار است و شاید همان صراط مستقیمی که هر روز از خدا طلب می کنیم ! یعنی خدایا به من اعتدال در رفتار  را عطا کن که مسائل با هم قاطی نکنم و حساب هر چیز جدا نگه دارم !