25) جا نگذارید :

 یک دهه جای با کلاسی وباسوادی دعوت شده بودم که هیچ جوری نمی شد اون جا ماست مالی کنی .

 یادم نیست روز چندم بود تا رفتم روی صندلی نشستم و با لبخند ملیح مشغول احوالپرسی شدم و در همین حین دستم را توی کیفم کردم ، انگار برق مرا گرفت . کتابم نبود . باز دوباره با همان ظاهر سازی ، داخل کیفم را گشتم ، انگار دارم دنبال سنجاق می گردم . نه خیر کار خدایی بود !

 آنقدر با عجله آمده بودم ، کتابم را جا گذاشته بودم . در این مواقع بحرانی این ذکر را می خوانم : اللهم انی اسالک بفاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک . 

چند روز  برای دوره روش سخنرانی به قم  رفته بودم . دوره خیلی طول کشیده بود و صدای حاج آقا در امده بود . رفتم به مسئولش گفتم : از من همین امشب آزمون کتبی بگیرید و فردا اول صبح آزمون عملی تا من زود بروم ، تا حاج اقا مأمور نیاورده اینجا ! 

فردا صبح ساکم را جمع کردم و گذاشتم دم در تا وقتی سخنرانی کردم بروم . اصلاً حواسم جمع کارم نبود . وقتی با بلند گو اعلام کردند : فلانی بیاید برای سخنرانی ، همه می گفتند : چه اعتماد بنفسی ، چه شهامتی ، خیال می کردند برایشان افه گذاشته ام در حالی که از داخل شکمم خبر دار نبودند که داشتند رخت می شستند . 

چند شب بود نخوابیده بودیم و همه خسته بودیم . تمام محتوای سخنرانی را از اشرف مواد و سایر مواد به ترتیب چیده بودم که هم از آنها استفاده کنم و هم اگر ارزیاب خواست بهش ارائه بدهم .

 رفتم پشت تریبون سالن همایش و شروع کردم به سخنرانی با تمام قواعدی که اموزش داده بودند. خداییش هم داشتم می ترکاندم که یهو دیدم اشرف موادم ( آیات و روایات مربوطه ) نیست . اشرف مواد امتیاز مهمی در سخنرانی دارد . ظاهراً توی ساک جا گذاشته بودم . پشت تریبون خشکم زد .

 آخر من چند دفعه همه چیز را چک کرده بودم . دوباره آویزان اهل کساء شدم . چه اتفاقی افتاد ؟ 

ارزیاب های دوست داشتی گفتند : لازم نیست ادامه دهید ، آنقدر تا اینجا خوب مطالب را ارائه دادید که کافی است ! 
نکته : 1) خودتان را جا بگذارید ولی کتابتان را نه .

2) داخل آستر کیفتان متن سخنرانی داشته باشید ! 

3) اعتماد بنفس خود را از دست ندهید . با کمترین اضطراب و استرس بقیه محفو ظات شما هم می پرد .

 4) این زمان شرایط خوبی برای راضی شدن به قضای الهی است !

26) بچه ها : 

همه اطرافیانم می دانند من عاشق بچه ها هستم و لذا از جمله کسانی هستم که طلبه ها از آزمایشگاه بهم خبر خوش بارداریشان را  می دهند ! 

ولی : جایی در حال سخنرانی بودم که نوه صاحبخانه که پسر بچه 4 ساله ای بود ، آمد و روی مبل سه نفره کنارم نشست . مادرش امد او را برد ولی فایده نداشت . دوباره آمد و مثل پسر های پارکی  ، یواش یواش خودش را به من حسابی چسباند ! الغرض سخنرانی را در حالت دست در گردن هم ادامه دادیم ! 
جایی در حال سخنرانی بچه 3 ساله ای آمد و جلوی من پشت میز ایستاد و مشغول مطالعه ی داخل کتاب شد . بردند و دوباره آمد . مجبور شدم مثل اقای پناهیان بچه به بغل سخنرانی را ادامه دهم .
جایی اول سخنرانی ام پسر کوچکی ماشینش را آورد و روی میز جلوی من مشغول بازی شد . آمدند او را بردند ، صدایی به قطر لوله پلیکا در آورد . گفتم ولش کنید عیبی ندارد . نتیجه این شد که کمی بعد ، پنج تا بچه روی میز مشغول ماشین بازی بودند ! و تا آخر سخنرانی هم این کار ادامه داشت ! 
منزل خواهرم جلسه می رفتم . اوایل سخنرانی پسر 3 ساله اش آمد و کنار من نشست . آمدند کشان کشان آمدند بردند ولی دوباره با یک کاسه چیپس برگشت و کنارم نشست و در عین اینکه خرت و خرت چیپس ها را می خورد ، با صدای بلند شعر « آهویی دارم خوشگله فرار کرده زدستم » را می خواند … . خم شدم و آهسته تهدیدش کردم . فایده نداشت . 
جایی به یکی از بچه ها که دور و برم چرخ می زد ، شکلات دادم برود ، یکی دیگه هم پشت سرش آمد . جایی پسر بچه گردن کلفتی می گفت باید از این خرمایی که روی میز است بخورم و از میز کنده نمی شد . بزور او را بردند . دوباره داشت می آمد ، خواستم خرما را بهش بدهم تا قال قضیه کنده شود ، میکرفون را از دستم گرفت ! 
جایی مادری بعد سخنرانی گفت : می شود دخترم شعر بخواند . گفتم : بله . دیگر تمام نمی کرد ! 
نکته ندارد که ! !

27 ) مخاطب هوشمند : 

دوستم مرا دعوت کرده بود تا در ماه محرم فقط برای اهل آپارتمانشان صحبت کنم .

 جلسه تقریباً خصوصی بود و من با خیال راحت داشتم از حقوق زن صحبت می کردم . 

بعد از سخنرانی خانم محترمی که با بلوز و دامن هم به جلسه آمده بود ،گفت : میشه من یک سوالی از شما بکنم ؟

 گفتم : بفرمایید .

 گفت : چرا شما گفتید ، زن در خانه غیر از دو مورد وظیفه ای ندارد ؟ پس این همه زحمت مردان چگونه باید جواب داده شود ؟
 گفتم : آنکه من گفتم از جنبه حقوقی است و از بعد اخلاقی باید بحث جداگانه ای شود . ایشان قبول نمی کرد . بعد کاشف به عمل آمد ایشان در یکی از دانشگاههای ایالت های آمریکا کرسی تدریس دارد . 

این را که نشنیدم ، خشکم زد . 

تازه این جای خوبش بود ، چون به من گفت : من تنها فرزند پدر میلیاردرم هستم  و بعد از ایشان تمام کارخانه ها و املاک پدرم به من رسید . وقتی من برای سرکشی به این جاها می رفتم و باید برای هر امر اداری امضای من زیر برگه ها می بود ، احساس می کردم همسرم سرافکنده می شود ، لذا تمام اینها را به اسم همسرم کردم تا ایشان احساس حقارت نکند ،

 و تأکید هم می کرد که از افتخارات زن این است که خودش کارهای خانه را به عهده بگیرد و  … .

 هر دقیقه که حرف می زد ، از نادانی خودم متنفر می شدم ! 

دلم می خواست دوستم را که من را در جریان این مخاطب نگذاشته ، پاره پاره کنم ! 
نکته : مراقب مخاطب هوشمند باشید .

28 ) صاحب خانه نادان : 

توسط آشنایان به جایی دعوت شدم که دختر ایشان از مکه امده بود و به همین مناسبت مراسمی گرفته بود .

 آشنایان بهم گرا داده بودند ، که دختران اینها همه تحصیلکرده و پزشک هستند . رفتم و شروع کردم از حج و فلسفه مناسک آن صحبت کردن .
 در اوج سخنرانی بودم که صاحب خانه کاغذ داد ، در مورد حج صحبت نکنید . 

برق اول گرفت . 

چون ماه رجب بود ، شروع کردم در مورد امیرالمؤمنین علیه السلام و مقام ایشان صحبت کردن و بالتبع به مظلومیت ایشان هم رسید ، کاغذ دادند که در مجلس اهل سنت است ! ادامه ندهید ! 

دیگه نمی دونستم چکار کنم ؟ 
دوستم که مداح است می گفت عیدالزهرا (س) به جایی دعوت شدم ، وسط مداحی یکی از همسایگان که صاحبخانه دعوت کرده بود ، اهل سنت بود ، بلند شد و هر چه می خواست بهم دری وری گفت ! 
نکته : صاحبخانه ها همه چیز را در مورد آداب جلسه اهل بیت نمی دانند ، خودتان مدیریت کنید و  اگر احتمال می دهید  اهل مذاهب هستند ، قبل از جلسه  بپرسید .

29 ) تیر غیبی :

 توسط دوست شیفته ام برای ایام فاطمیه دعوت شده بودم . چون ایشان خیلی مته خشخاشی است ، از اول هفته دایم متذکر می شدم که سه شنبه ساعت پنج خانه جعفری یادت نره  ! 

سه شنبه از حوزه آمدم و بعد از ناهار  به خودم گفتم : خیلی خسته ام و کم خواب ، یک چرتی بزنم .

 قشنگ گرفتم تا شش خوابیدم . از انجا که همیشه گوشی من روی سایلنت است ، این گوشی تا ساعت هفت خودش را کشته بود و 26 بار از شماره های مختلف زنگ خورده بود . ساعت هفت رفتم گوشی را چک کنم ، گفتم : چه خبره ؟ باز کی سوزنش گیر کرده ؟ یک دفعه یادم افتاد امروز سه شنبه است ! از سر تا پا خیس عرق شدم .

 با شرمندگی زنگ زدم به خانم جعفری .

تا صدایم را شنید گفت : فلانی ، سالمی ؟

 گفتم : آره چطور ؟ 

گفت : چون تا بحال سابقه نداشته شما بد قولی کنی ، همه فکر کردیم اتفاق بدی برایت افتاده . خدا شکر سالمی . حالا کجا بودی ؟ 

با خجالت گفتم : هیچی خوابیده بودم ! …
نکته : از بس هوای دوستم را داشتم ، خدا یادم رفته بود !