1 )  یلدای غیبت  : نوح   ع  عمری  دراز  داشت  ،  ار  آن  رو  که  نشانه ای  بر  دیر  زیستی  تو  باشد !  

صالح  ع  از  میان  قوم  خود  غایب  شد  ،  تا  آیندگان  غیبت  تو  را  باور  کنند  ! 

یوسف  ع   گرفتار  زندان شد  ،  تا  شریک  غم  تو  باشد  که  در  زندان  غیبت گرفتار  امده ای !

موسی  ع پنهان  از دیدگان دشمن بدنیا آمد ،  تا  آیتی  بر   تولد  پنهان  تو باشد  ! 

در  باره  مسیح ع  اختلاف  بسیار  شد  ، تا معلوم شود که اختلاف  در باره ی تو  ، دلیل  بر بودن توست ! 

خضر ع از  آن رو تا کنون زنده است تا مونس تنهایی تو باشد ! 

پیامبر ص در پیکار با کافران شمشیر از نیام برکشید ، تا اسوه ی قیام خونین تو باشد ! 

آقا جان ! اگر  ما را به خیمه گاهت راهی نیست ، حرفی نیست ! تنها پیراهنت را که با عطر وجودت در آمیخته است ، بر صورتمان افکن تا بیناییمان را بدست آوریم و به ” مصرت ” در آییم و در ذیل عنایت تو ،  آرام بگیریم ! 

14) بن  بست  204  )    دیشب  خانم  مانتویی  که  حجاب  خوبی  هم  نداشت  ،  در  جلسه    روضه  ،  بهم  می  گفت  :  وقتی  شوهرم  از  دستم  عصبانی  می  شود  ،    زبان  به  دشنام  به  اهل  بیت  باز  می  کند  و  من  احساس  می  کنم  ،  الان  سقف  خانه  فرود می  آید  !  من  بخاطر  بچه  هایم  ،  او  را   30  سال  تحمل  کرده ام  ،  اما دیگر  نمی  توانم  کفر گویی  اش  را  تحمل  کنم  ! ! ! 

او  می  گفت  :  پدرم  فرد  مؤمنی  بود  ،  با  این  حال  حاضرم  به  من  دشنام  بدهد  ،  به  پدرم   دشنام  بدهد  ،  ولی  با  اهل  بیت  کاری  نداشته  باشد  ! استیصال  او   ،  باعث  شد  که  مشکلات  خودم  یادم  برود  ! 

یا  امام  حسن  مجتبی  ع  و  یا  ابا  عبد الله  ع  :  دلهای  ما   با  اینکه  غرق   کدورت  است  ،   ولی  خیلی  نازک  است  !   حتی  شنیدن دشنام  به   شما  ، برای ما غیر  قابل  تصور  است  ! چکار  کنیم  ؟    تار  و  پود  دلهای   ما  را  که  می بافتند  ،  با  محبت  شما  بافته  اند  !  

  اما  چگونه  باور  کنیم  70  سال  در   مقابل  چشمان  ملکوتی  شما  ائمه  طاهرین  ،  در  منابر   و  نماز  جماعات  و  نماز  جمعه  ها  ، پدر  بزرگوارتان  امیرالمؤمنین  ع  را  دشنام  بدهند  ؟  ما  شنید ه ایم که مسجد محل رفت و آمد ملائکه  است  ؟  وای  من   ! بر سر   آنها  از  این  دشنام  ها  چه  آمده  است  ؟  ما  همگی  فدای  اشکهای  چشم  شما  !    چشمان  گنه کار  ما  را  قبول  کنید  و به  چشمان  ما  اجازه  دهید  که  برای  این  مصیبت  شما  تا  ابد  بگرید  ! 

  13 )  بن  بست  204  :    محرم  امسال  جایتان  توی  دسته  ها  و  هیئت  ها  خالی  بود  ! ماه  صفر  هم  تمام  شد  ،  اما  پیراهن  مشکی  تان  دست  نخورده  مانده  است  ! 

روز  عید  قربان   1436  ،   25000  حاجی  که  محرم  شده  بودند  ، تصمیم  گرفتند  روانه  جمره  شوند  تا  شیطان  را  رجم  کنند  ،  وقتی  به  خیابان  204  رسیدند  ،  عرض  خیابان  15  متر  بود  و  طول  خیابان  300  متر  ،  حرامیان ،  راه  را  از  جلو  بستند  و  جمعیت  در  بن  بست  204  گیر  افتاد  .

 هوا  گرم  بود  و  آب  تمام   شده  بود   ،  فریاد  العطش  آنها  را  کسی  نشنید  ! مثل  برگ های   درخت  روی  زمین  افتادند  ،  تشنه و  بی  نفس  ،  دست  و پا  زدند  !من  نمی  دانم  در  این  تشنه  جان  دادن  چه  سرّی  است  ؟ 

   آقای  رکن  آبادی   !  چه  کسی  باورش  می  شود  در قرن  بیستم  ،  در  جلوی  چشم  هزاران  کس  و  دهها  دوربین  از  تشنگی  جان  سپاری  و  مثل  جدت  ،  بی  کفن  و  عریان  و غریبانه  بخاک  سپرده  شوی  ! 

من  از  سرنوشت  تو  و  دیگر  شهدای  منا  ، دلگیر  نیستم  !  زیرا  امیر  مؤمنان  ع  فرموده  :  هر  کس  ما  را  دوست  دارد  ، پیراهن  گشادی  از  بلایا  برای  خودش  بدوزد  !  من  از  سرنوشت  شهدای  گمنامی  که  روی  دستها  چند  تکه  استخوانشان  تشییع  می  شود  ،  دلگیر  نیستم ! من  از  سرنوشت  مدافعان  حرم  هم  دلگیر  نیستم   که  برای  دفاع  از  خاندان  اباعبدالله ع  ،  خانواده  خود  را  رها  کرده  اند   !  اینها   همه  به جرم  عشق  به  علی  ع  جان  سپرده  اند  !  

من  از  سرنوشت  خودم  نگرانم  ! اگر  بعد  از  این  همه  رجز  خوانی  و  ادعا  !  جای  دیگه ای  و  جور  دیگه  ای  بمیرم  ،  نگرانم  !  اللهم  اجعل  عواقب  امورنا  خیراً ! 

12 ) بن بست 204 : اگه توی بن بست گیر افتادی و راه نجات را پیدا نکردی ، حداقل برای اونهایی  را که در بدترین بن بست ها گیر افتاده اند ، کاری  بکن !  شاید که نه حتماً دعای آنها تو را نجات می دهد . چون هیچ چیز مثل دستگیری کردن نیازمندی نیست ! اونهایی که نه دستشان قدرت کاری دارد و نه پایشان رمق رفتن به جایی . زبانشان هم از کار افتاده و حتی توانایی اشاره کردن را هم ندارند تا ما را متوجه خواسته هایشان کنند !

می دانی منظورم چه کسانی است ؟ 

اونهایی که ” هیچ خواننده ای را پاسخ نمی دهند ، و جلوی هیچ ستمی را نمی گیرند ، و نه به نوحه گری توجه دارند . نه از باران خوشحال می شوند و نه از قحطی نا امید می گردند .

گرد هم قرار دارند و تنهایند ! نزدیکانی هستند که از هم دورند .

بردبارانی هستند که کینه ها از دل آنان رفته ، بی خبرانی که حسد در دلشان مرده است .

 نه از ضرر آنان ترسی هست و و نه به دفاع آنها امیدی وجود دارد !

درون زمین را بجای روی زمین برای ماندن انتخاب کردند و خانه های تاریک را به جای خانه های وسیع برگزیدند !

به جای زندگی با خویشاوندان ، غربت را و به جای نور ، ظلمت را برگزیدند . ” خطبه 111 نهج البلاغه . 

 11 )  بن بست  204  :  از بن بستهایی که معصومین به آن  دچار شدند ، این است که از سوی خدا وظیفه ابلاغ رسالت بر دوش  آنها  نهاده شد ، ولی مردم آنها را یاری نکردند !

 آنها مشروعیت را از خدا دریافت کردند ، ولی رهبری بعد دیگری بنام مقبولیت از سوی مردم دارد ، که رخ نداد !  گریه های در چاه ، گریه های بیت الاحزان ، منبر های بی مخاطب ، فراخوان های بی نفر ، خطبه هایی که در مقابل آن هلهله کردند و دست زدند و  چادرهایی که به غارت رفت ،  و  ماجرای ته مانده ی جام شرابی  با  تشتی  که  در آن سر مطهر نور چشم  رسول خدا ص  بود . . . ! پیامد این یاری نکردن بود . 

خاک بر دهانم ! 

 خیلی سخت است  که یک طرف کار  و مسئولیتت  ، مردم  سست و بی اراده باشند ! نه می توانی وظیفه ات را رها کنی و نه می توانی مردم را وادار کنی  که یاریت کنند ! و نه می توانی عزلت نشین گردی !  و تازه باید اخلاقی ترین شخص  باشی ! 

چو می بینی که نابینا و چاه است   اگر خاموش بنشینی گناه است ! و آنها از این گناه بری بودند ! 

 فقط خواستم بگویم ، هر چه دیندارتر و اخلاقی تر باشی ، محدودیت بیشتری داری و بن بستهای بیشتری !

 و شاید دعایت اجابت شده است : اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد ! 

و سلام بر کسی که سالهاست منتظر این مقبولیت است !