من که از خودم نمی گویم، مرحوم آیت الله مجتهدی می فرمود: «من دیده ام چند تا روحانی که مسجدشان را کامل ساختند یا تعمیر کردند، بعد فوت کردند، اصلا مجال پیدا نکردند آنجا نماز بخوانند، حداقل باید یه گوشه ای را تکمیل نمی کردند!!»
داستان اینطور است که اگر مه و خورشید و فلک هم اجازه دهد آب خوش از گلوی آدم پایین برود، چشم زخم اجازه نمی دهد!
پس بهتر است خیلی در قید و بند تکمیل کردن امورات دنیایی و یا کسب شهرت و پست و مقام و …نباشیم!
البته همه ی چشم زخم ها از حسادت نیست، خیلی ها هم از روی تعجب یا حسرت است، به هر حال فرقی نمی کند، به آدم که بخورد بدتر از خمپاره عمل می کند!
نوع از همه بدتر چشم زخم این است که آدم خودش، خودش را چشم می زند! مثلا می گوید : خیلی وقته مریض نشدم، بعد شب بیمارستان بستری می شود! یا می گوید : خیلی وقت با بیژن دعوا نکردیم، اون وقت از کلانتری سر در می آورند! این دیگه آدم خیلی می سوزونه !!
در برخی روایات از امام صادق(ع) نقل شده که برای جلوگیری از چشم زخم (توسط خود انسان) یا چشم خوردن سه مرتبه بگویند: «ما شاء الله لاقوة الا بالله العلی العظیم»
@shamimemalakut
