سالها پیش خانم متدینی که از سفر مکه برگشته بود، چند روز در منزل خودش، به اقوام و دوستان خود ولیمه می داد.

 روز آخر، ایشان به عروس و دخترهایش گفته بود: امروز ۵۰ نفر مهمان ویژه دارم و باید سنگ تمام بگذارید. آنها هم تمام توان و مهارت خود را در پخت غذا و سفره آرایی بکار گرفته بودند!
 وقتی موقع ظهر شده بود، حاج خانم در خانه را باز کرده بود و تمام بچه های محله را برای ناهار دعوت کرده بود، و خدا می داند که بچه ها چه بلایی سر سفره و خانه آورده بودند!

خانواده اش به او اعتراض کردند که اگر می خواستید بچه ها را دعوت کنید، چرا ما را اینقدر برای  غذا و سفره آرایی و … بزحمت انداختید؟ 
او گفته بود: اگر به شما  می گفتم شما دقت  نمی کردید. فکر می کنم تنها ثوابی که از این ولیمه ها برای آخرتم بماند، همین اطعام بچه هاست! 
خدا رحمتش کند، با اینکه بیسواد بود، ولی مطلب را  خوب فهمیده بود که اگر بسیاری از ولیمه ها صرف نیازمندان هم شود،  چه آتش های قهر و انتقام فرو می نشیند!

همه چیز که به سواد داشتن نیست!
به قلم #طرید 
۹۶/۵/۹