چون خبر شهادت مالک اشتر به امیر المؤمنین علیه السّلام رسید، بسیار اندوهگین و افسرده خاطر شد، گریست و بر منبر تشریف برده فرمود:
« إنّا للّه و إنّا إلیه راجعون، و الحمد للّه ربّ العالمین، بار خدایا من مصیبت اشتر را نزد تو بشمار مى آورم، زیرا مرگ او از سوگهاى روزگار است، خدا مالک را رحمت فرماید که بعهد خود وفاء نمود، و مدّتش را بپایان رسانید، و پروردگارش را ملاقات کرد، با اینکه ما تعهّد نموده ایم که پس از مصیبت رسول خدا-  صلّى اللّه علیه و آله بر هر مصیبتى شکیبا باشیم، زیرا آن بزرگترین مصیبتها بود.
 … سپس  فرمود: 

 « یعنى خدا مالک را جزاى خیر دهد و چگونه مالک که اگر کوه بود کوهى عظیم و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود، آگاه باشید بخدا سوگند مرگ تو اى مالک جهانى را ویران و جهانى را شاد مى سازد. یعنى اهل شام را خوشنود و عراق را خراب مى گرداند، بر مردى مانند مالک باید گریه کنندگان بگریند، آیا یاورى مانند مالک دیده می شود، آیا مانند مالک کسى هست؟ آیا زنان مانند مالک بدنیا خواهند آورد ؟»  (نهج البلاغه، نامه ۳۸)
#حاج_قاسم_سلیمانی

@shamimemalakut