​#عید_قربان 
حاجیان آمدند با تعظیم

شاکر از رحمت خداى رحیم …
 مر مرا در میان قافله بود

 دوستى مخلص و عزیز و کریم …
گفتم او را بگوى چون رستى

 زین سفر کردن به رنج و به بیم …
 شاد گشتم بدانکه حج کردى

  چون تو کس نیست اندر این اقلیم‏
 باز گو تا چگونه داشته ‏اى

حرمت آن بزرگوار حریم‏
  چون همى خواستى گرفت احرام

 چه نیت کردى اندر آن تحریم‏؟
 جمله بر خود حرام کرده بدى

 هر چه مادون کردکار عظیم‏؟
 گفت: نى! گفتمش زدى لبیّک

از سر علم وز سر تعظیم‏
مى‏ شنیدى نداى حق و جواب

 باز دادى چنانکه داد کلیم؟
گفت: نى! گفتمش چو در عرفات

ایستادى و یافتى تقدیم‏
عارف حق شدى و منکر خویش

 به تو از معرفت رسید نسیم؟
 گفت: نى! گفتمش چو مى ‏رفتى

 در حرم همچو اهل کهف و رقیم
 ایمن از شرّ نفس خود بودى

در غم حرقت و عذاب جحیم؟
  گفت: نى! گفتمش چو سنگ جمار

 همى انداختى به دیو رجیم‏
  از خود انداختى برون یکسو

همه عادات و فعلهاى ذمیم؟
گفت: نى! گفتمش چو مى ‏کشتى

گوسفند از پى اسیر و یتیم‏
 قرب حق دیدى اوّل و کردى

  قتل و قربان نفس دون لئیم؟
 گفت: نى! گفتمش چو گشتى تو

  مطّلع بر مقام ابراهیم‏
کردى از صدق و اعتقاد یقین

خویشى خویش را به حق تسلیم؟
 گفت: نى! گفتمش به وقت طواف

که دویدى به هروله چو ظلیم‏
 از طواف همه ملائکتان

  یاد کردى به گرد عرش عظیم؟
گفت: نى! گفتمش چو کردى سعى

از صفا سوى مروه بر تقسیم‏
 دیدى اندر صفاى خود کونین

  شد دلت فارغ از جحیم و نعیم؟
   گفت: نى! گفتمش چو گشتى باز

مانده از هجر کعبه دل به دو نیم‏
 کردى آنجا به گور مر خود را

 همچنانى کنون که گشته رمیم؟
  گفت: از این باب هر چه گفتى تو

 من ندانسته‏ ام صحیح و سقیم‏
 گفتم: اى دوست پس نکردى حج

   نشدى در مقام محو مقیم‏
 رفته و مکّه دیده آمده باز

  محنت بادیه خریده به سیم‏
  گر تو خواهى که حج کنى پس از این

   این چنین کن که کردمت تعلیم!!
#ناصر_خسرو