#عرفه
انسان عادی که در رابطه با جامعه زندگی می‌کند، تعصب دارد، حیثیت دارد، آبرو دارد و رابطه با افراد، به او یک وضع خاص و یک موقعیت خاص و یک مسئولیت خاص می‌بخشد. این عامل باعث محافظه‌کاری او می‌شود، باعث می‌شود خودش را حفظ کند، حيثيتش را حفظ كند، وجهه‌اش را حفظ كند، توقع ديگران را حفظ كند.
تمام حیات او با مردم و در مردم خلاصه می شود، بگونه ای که اگر مردم او را رها کنند، چیزی از او باقی نمی ماند! دیگر تمام شده است!
اما گاهی تکامل روح انسان به جایی می‌رسد که از سطح این روزمرگی‌ها و جاذبه‌هایی که انسان‌های معمولی را در برمی‌گیرد و مشغول می‌کند و لذت به آنها می‌دهد، اوج می‌گیرد. به میزانی که انسان از سطح معمولی اوج بگیرد، به« خلوت» می‌رسد.
بزرگترین عامل تنهایی، خودآگاهی است.
انسان به میزانی که به خودش توجه می‌کند و یک آگاهی وجودی و درونی می‌یابد، رابطه‌های بیرونی‌اش کم می‌شود و به میزانی که اشتغال ذهنی و درونی پیدا می‌کند و درون‌گرا می‌شود، بیرون‌گرایی‌اش کم می‌شود و به میزانی که رابطه ماورایی پیدا می‌کند، رابطه‌های روزمره‌اش کم می‌شود، اینها عواملی‌اند که یک انسان متعالی را به تنهایی و تأمل در خویش می‌کشانند.
امروز روز تنهایی و خلوت است!
ما زمینی ها تعیین نکردیم که امروز روز تنهایی باشد، آسمانی ها این قرار را گذاشته اند!
آنها از ما بهتر می دانند که حقیقت چیست!
غارت زده آن نیست که پول و دارایی اش را برده اند، غارت زده ماییم که در این وانفسای زندگی و فضای مجازی مجال یک ساعت خلوت با خدا را نداریم!
@shamimemalakut
