#خود_آزمایی_اخلاص

یک وقتی من یادم می‌آید، نامه‌ای را که یکی از بزرگان اهل سلوک و معنویت به یکی از شاگردانش نوشته بود می‌خواندم، سال‌ها پیش، برای شاید بیش از بیست سال است.

یک سؤالی از این شاگردش کرده این استاد، می‌گوید شما به من جواب بده، اگر خدای متعال به پیغمبر اسلام می‌گفت تمام این کارهایی که شما کردی، باید به نام یکی دیگر تمام بشود شما ببینید پیغمبر چقدر زحمت کشیده، تأثیر وجود پیغمبر در روند تاریخ بشری ببینید چقدر عظیم است، اصلا یک حرکت تکاملی عظیم الی الله را رسول خدا، همه‌ پیغمبران یعنی و بزرگ‌ترین و مهم‌ترینش را رسول اکرم به وجود آورده. با تلاش خودش، با زحمات خودش، آن سیزده سال مکه‌اش، آن ده سال مدینه‌اش، آن دوران‌های پاکی و صداقت و صفای قبل از پیغمبری‌اش، آن پاکی‌ها، آن طهارت‌ها، آن صبرها؛ ببینید واقعاً چه زندگی پررنج پرتلاشی را پیغمبر اسلام گذرانده اگر خدای متعال به پیغمبر می‌گفت که ای نبی من! ای حبیب من! تمام این زحمات تو بایستی در طول تاریخ، به نام دیگران، به نام یک نفر دیگر، به نام ده نفر دیگر تمام بشود، پیغمبر چه جواب می‌داد؟
آیا پیغمبر می‌گفت که نه، حق ما ضایع شد، اگر به نام دیگری تمام بشود حق ما از بین می‌رود؟

آیا چنین احتمالی می‌دهیم ما یک هزارم که پیغمبر این‌جور جوابی می‌‌داد؟
مطمئنا نه. اگر گفته می‌شد که یا رسول الله، ای پیغمبر ما، همه‌ زحمات تو را می‌خواهیم مثلاً در تاریخ به نام زید بن‌ ثابت پخش بشود، همه خیال کنند جهادها را او کرده، زحمت‌ها را او کشیده، کتک‌ها را او خورده؛ پیغمبر می‌گفت باشد، اشکال ندارد، ما می‌خواستیم مردم اصلاح بشوند، ما می‌خواستیم کار انجام بگیرد، ما که نمی‌خواستیم خودمان مطرح بشویم.
همه‌ ما باید این‌جوری باشیم.
البته طبیعی است که خواهش‌های نفسانی و ضعف‌های بشری مانع از این است که انسان حاضر بشود یک چنین اغماض و گذشتی را بکند، اما باید در این خط حرکت کنیم؛ اگر صددرصد هم نمی‌شود، پنجاه درصد، شصت درصد فائق بیاییم بر خودمان.

مقام معظم رهبری

#قرارگاه_های_فرهنگی
انتشارات صهبا.
صفحه 53 و 54.