دریغ !
مهربانم ! عزیزم ! دلبندم ! تمام امیدم ! عشق آسمانی ام !
گل محمدی ام ! روشنایی خانه ام ! غنچه ی نشکفته ام !
تاج سرم ! گل یاسم ! ماه تابانم ! نور چشمانم !
گفتن این کلمات چه هزینه ای دارد ؟ چقدر باید پول بدهیم ؟
چون مجانی است ، ارزشی ندارند ؟
پس چرا خیلی ها برای شنیدن این کلمات ، به خیلی کارهای درست و نادرست دست می زنند ؟
کاش می دانستیم با محروم کردن اطرافیان خود از شیرینی شنیدن این کلمات ، چه تلخی را به کام آنها ریخته ایم ؟
و چه گوش هایی در حسرت شنیدن این کلماتند ؟
خدا با آن بزرگی و عظمتش و بی نیازی اش ، بندگانش را از این کلمات محروم نکرده و در قرآن کریم از دوست داشتن حرف زده است ، اما ما در پیچ و خم غرور و نخوت ، تیرگی روابط خودمان را با دیگران رقم می زنیم !
متاسفانه بعضی هم مهارتش را ندارند و منشا بعضی از ناراحتی های زوج های جوان نداشتن همین مهارتست!