چند وقت پیش، یکی از اقوام از شهرستان آمده بود و مقداری بلغور گندم، سوغاتی آورده بود. امروز که برای هیئت آش می پختیم، بلغور گندم سوغاتی را هم داخل آش ریختیم. بلغور از راه دور خود را به آش نذری رسانده بود!
هر کس و هر چیزی که خالص و مخلص است، خود را به دستگاه اباعبدالله علیه السلام می رساند، بلغور باشد یا شکر یا قند و چای یا برنج و لپه و عدس، یا فرش و موکت و پرده و یا دست و سینه!
« مرحوم دکتر اسماعیل مجاب نقل می کند: عده ای از بازرگانان هندو، به اباعبدالله معتقد و علاقمندند و برای برکت مالشان، مقداری از سود مال خود را صرف مراسم عزاداری حضرت می کنند. روزی عده ای از آنها نزد قبرستان شیعیان آمده و گفتند: یکی از اقوام ما همیشه در ایام محرم بدنبال دسته های عزاداری شیعیان می افتاد و سینه می زد. وقتی وی از دنیا رفت، طبق عادت هندوها جسد وی را سوزاندیم اما دست و سینه وی نسوخت! لذا یقین کردیم چون آتش بر سینه و دست وی اثر نمی کند، پس این دست و سینه متعلق به حسین شماست!»
آثار و برکات سیدالشهدا در دنیا و آخرت، ص ۱۲۱ .
به قلم #طرید
