🌸خاطره‌ای از رایزن فرهنگی وقت ایران در روسیه؛ آقای ابراهیمی ترکمان به نقل از آیت الله علیدوست (دام ظله)
در راه دانشگاه داغستان روسیه بودم.
در حاشیه جاده دیدم، درِ یک کلیسا باز است.
مشتاق بودم بدانم که مسیحیان در کلیسا چه می‌کنند؟
وارد کلیسا شدم و نشستم. پدر روحانی، کتابچه‌های جیبی بین زنان و مردان پخش میکرد. یکی را هم به من داد.
با تعجب دیدم؛ کتابچه، حاوی «دعای کمیل» به همراه ترجمه روسی آن است!
این کتابچه‌ها را ما در ایران چاپ کرده و بین مسلمانان روسیه تقسیم کرده بودیم. نمیدانم اینها از کجا به دست آورده بودند؟
از پدر روحانی سوال کردم:«میدانی این متن چیست و چه کسی ایرادش کرده؟»
جواب داد:«نه، فقط میدانم که دعاست؛ ولی نمیدانم چه کسی ایرادش کرده؟» گفتم:«پس چرا این دعا را می‌خوانید؟» جواب داد: «مضامینش را نگاه کردم. دیدم بهتر از این نمیتوان با خدا صحبت کرد! چند وقتی است دعاهای خودمان را کنار گذاشته‌ایم و این دعا را می‌خوانیم!»
راننده من که مکالمه ما را می‌شنید گفت:« حاج آقا! اگه دعای عرفه امام حسین (علیه السلام) رو به اینا نشون بدین چه کار می‌کنن؟»
