کشف مرزهای مبهم اخلاقی همیشه برای من جذاب و جالب بوده است، مثل جنگل های شمال، که هیجان انگیز و خیره کننده اند!
مرز بین قناعت و بخل!
مرز بین سخاوت و ولخرجی!
مرز بین شجاعت و تهور!
مرز بین عزت نفس و غرور!
مرز بین تواضع و ذلت!
مرز بین زیبایی خواهی و تجمل!
مرز بین استقلال و خودرایی!
مرز بین ….
من فکر می کنم این خود انسان است که باید این مرزها را کشف کند و همیشه بر این خطوط حرکت کند! و این یعنی حرکت مداوم بر لبه ی تعقل و تیز هوشی!
زیرا نردبان صعود انسان، انتخاب در تعارض هاست! کمال انسانیت به انتخاب و تصمیم گیریهای درست است!
شاید به همین دلیل است که برخی از بزرگان دین، اهل استخاره نبودند و ترجیح دادند بجای استخاره، با نیروی عقل، این پیامبر درونی مشکل را حل کنند!
آنان همواره هم نشین پیامبرند! هم نشین پیامبر درونی بنام عقل!
آنکه با پیامبر درونی خود، هم نشینی نکند، از درک سخن انبیا عاجز خواهد بود!
پس از مهلکه های تصمیم گیری و انتخاب نگریز ! می خواهی رشد کنی ، هر لحظه انتخاب کن و تصمیم درستی بگیر !
هرگز خدا را در جاده صاف و هموار پیدا نخواهی کرد!
جاده صاف و هموار برای انسانهای ناتوان است!
#به قلم #راضیه_طرید
