دارم زیارت عاشورا می خوانم، یاد لعیا می افتم که تازه فوت کرده، او را هم در ثواب زیارت شریک می کنم.
دیروز هم شاه عبدالعظیم بودم، همه ی اموات را یاد کردم.
اگر در جایی هم از اموات خودم خاطره ای را بگویم، مخاطبان می گویند: خدا رحمتشان کند، من هم در جوابشان می گویم خدا اموات شما را رحمت کند.
هیچ مجلسی را نرفته ام چه سوگواری بوده یا اعیاد، که در انتها فاتحه ای نفرستم.
اگر توفیقی دست داد و زنبیل افتاده ای را برداشتم، می گوید خدا مادرت را رحمت کند.
در زیارت مشاهد مشرفه، ذکر مردم در فشار جمعیت صلوات بر اهل بیت و درگذشتگان است.
روز پدر ومادر می شود، والدین درگذشته را یاد می کنیم.
گوشه پنجره های آهنی مصلی کرج، واقف اسم اموات خود را حک کرده است.
ایام تابستان، بالای آب خوری ها اسم مرحومی نوشته شده است.
اول مفاتیحم هم واقف طلب فاتحه برای پدرش را کرده است.
خلاصه اموات ما ظاهراً نیستند ولی واقعا یاد می شوند و دعای خیر مومنین پشت سر آنهاست.
بیچاره اموات بی دین ها که هیچ وقت یاد نمی شوند!
نه خود بی دین ها زیارت عاشورا می خوانند، نه زیارت می روند، نه درب و پنجره وقف می کنند و نه به اینها اعتقاد دارند، امواتشان هم بی بهره اند!
بهشت وجهنم همه از همین جا شروع شده است !!
#طرید
@shamimemalakut