#المراقبه
سلام جانم
بلایا برای انبیا و اولیا درجه اند.
لذا همگی مبتلا شدند.
و ابتلایشان از همه مردم سخت تر است.
اما برای مومن امتحان است
تا ایمان خودش را محک بزند و علاوه بر ان در مقابل بلا صبر کند.
اصلا ما کی باید صبر کنیم ؟ موقع خوشی و خوشحالی و سلامتی و ثروت ؟؟؟؟؟
نه جانم
صبر فقط در هنگام سختی است.
و اگر میخواهی به درجه صابران برسی و هم نشین خدا بشی که ان الله مع الصابرین، باید مبتلا شویم .
و برای گنهکار مکافات عمل است و این خود لطف الهی است که انسان این دنیا مکافات عملش را ببیند و به اون دنیا نماند.
کلا بلایا هر چی باشد
اگر انسان صبور باشد
به نفعش است.
زیرا عامل پاکی انسان می شود.
در سختی ها انسان دوست و دشمن خودش را می شناسد. بی ارزشی دنیا را می فهمد و محبت دنیا از قلبش کنده می شود.
روایت است که محبت دنیا رأس هر گناهی است. خود محبت چیزی چگونه از قلب انسان می رود ؟! با بد دیدن از او .
بلایا انسان را از دنیا متنفر می کند یا بهتر بگویم بی اعتباری دنیا را به انسان نشان می دهد.
مومن نباید به دنیا اعتماد کند .
با بلایا انسان از دنیا منصرف می شود و با توسل به اهل بیت ، ارتباط خوبی با انها برقرار می کند و محبت و انس انسان با آنها زیاد می شود و این خود زمینه ی معرفت به انهاست که موجب ارتقای ایمان انسان است.
بلایایی که ما می بینیم
یا دست خودمان است . یعنی خودمان پیش آوردیم یا دست ما نیست مثل تصادف کردن کسی که خودش مقصر نبوده . یا کرونا گرفتن کسی که خودش مقصر نبوده .
به هر حال فرقی در امداد الهی ندارد و خدا همه را کمک می کند.
نکته مهم این است که ما چون علم نداریم در مورد بلایای مردم قضاوت نکنیم و انها را متهم نکنیم. بلکه سکوت کنیم و آنها را کمک کنیم.
و برعکس ، در مورد بلایای خود تردید کنیم و به نفس خود شک داشته باشیم و گمان کنیم شاید این بلا بواسطه گناه است . لذا دقیقا خود را تفحص کنیم و مثل فردی که بهش شک داریم و دائم امتحانش می کنیم ، خودمان را دائم بسنجیم که آیا این بلا در اثر چه گناهی بوده ؟ آیا حق کسی را خورده ام ؟ آیا به کسی ظلم کرده ام؟ القصه مدام خودمان را محاسبه کنیم .
