از قدیم گفتند و خوب هم گفتند : مال بد بیخ ریش صاحابش !
در لمعه دمشقیه هم نوشته اند : بنده فراری را هر کس پیدا کند ، مال مولای اوست !
و قد اتیتک یا الهی بعد تقصیری و اسرافی علی نفسی !
بر من حرام باد ، هر آنچه که جسمم از آن لذت برد و روحم در عذاب و تعب افتاد !
اِ اینجوری که عمرم به حرام بازی گذشته !
داشتم نگاه می کردم :
دختر کوچولوی یک ساله ای که اصلاً نمی تونست حرف بزنه ، لباس مادرشو گرفت و مادرشو با زحمت به سمت یخچال برد و بعد اونو به یخچال چسبوند ! خندیدم و گفتم : چرا اینجوری می کنه ؟ مادرش گفت : وقتی گرسنه یا تشنه باشه ، اینکارو می کنه !
گریه ام گرفت ! کاش من هم به اندازه ی اون می فهمیدم که روحم تشنه ی معنویت است ! و از شدت فقر معنویت به حال مرگ افتاده است !
خوب دیگه وقت رفتن است !
خدا صدایم می کند !
درهای را برای ملاقات باز کرده اند !
خدا اذن ورود داده است !
فرشتگان جا بجا می شوند !
وقت اجابت دعاست !
کسی قصد شفاعتم را دارد !
طبیعت عبودیت را یاد آوری کرده است !
منظورم این است دارند اذان می دهند ! بروم برای نماز !
اصلاً به فکرت خطور کرده ، مادرت زیر آبتو بزنه و فرشو از زیر پات بکشه ؟ ابداً !
خدا که از مادر مهربونتره !
حیف که ما در شادی ها و پیروزی ها و موفقیتها و قدرتمندی ها و . . . نمی تونیم خدا را ببینیم و فقط خودمون می بینیم ، و گرنه خدا نمی گذاشت به پای مؤمن یه خار برود چه برسد که دچار بلا و گرفتاری شود !
کاش خوب می فهمیدیم ، غرض خدا رو از این مشکلات و گرفتاریها مون!
خوب اگه اینطور باشه ، امروز به من تبریک گفتنی است ! چون امروز خدا رو دیدم ! !
