#المراقبه
چرا انسان با مرگ بیدار می شود ؟
چون قبل از مرگ، با مراقبه و محاسبه خود را متنبه نکرده است !
رسول خدا ص فرمود :
«النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»
مردم خوابند، وقتی می میرند ، بیدار می شوند!
@shamimemalakut
#لبیک_یا_رسول_خدا
#مکرون
خیلی سال پیش، پدرم خانه مان را فروخته بود، اما خانه مناسبی برای خریدن پیدا نمی کرد!
خیلی مستآصل شده بودیم، چون خریدار خانه، مدام فشار می آورد که خانه را تخلیه کنیم!
روزی وقتی پدرم به خانه آمد ، پرسیدم: آقاجان! شما واقعا سید هستید و جزو ساداتید؟!
پدرم با تعجب پرسید: بله! یعنی چی؟!
گفتم: اگر سادات هستید باید دعایتان مستجاب می شد!
پدرم نگاهی کرد و چیزی نگفت!
در دلش غوغا شده بود!
و خانه پیدا شد!
داشتم فکر می کردم که رسول خدا ص فرموده: الدعاء سلاح المؤمن، اگر واقعا نمی توانیم با این سلاح دفع شر دشمن را بکنیم، در حالی که چاره ای جز دعا برایمان نمانده است، بهتر است فکری بحال خودمان بکنیم !
خدایا! آن اراده جمعی که دست قدرت تو با اوست، کجاست ؟
#ید_الله_مع_الجماعة
#طرید
@shamimemalakut
#امام_حسن_عسكری
آقا جان !
اسم شهر شما اولش « سُرّ مَن رَأیٰ» بود از بس زیبا و دیدنی بود که هر کس آن را می دید مسرور می شد!
اما وقتی رفتم سامرا، غربت بود و خاک بود و تنهایی و بیکسی، با انبوه ترس از داعشی ها!
انگار زیر آوار مونده بودم !
این بارِ سنگین « عسکری» هنوز بر قلب شما و ما سنگینی می کند !
باشد عمر ما هم با غربت شما گذشت، شاید این بچه ها دوباره سامرای آباد را دیدند مثل مشهد امام رضا ع!!
#طرید
@shamimemalakut
#شهادت_امام_عسکری_تسلیت_باد ۵
شیخ طوسی نقل می کند:
یکى از بزرگان قم، نامه اى به حضور امام ارسال میکند که احمد بن اسحاق اشعری، قصد سفر حج دارد وهزار دینار نیاز دارد. اجازه می دهید به صورت قرض از بیت المال بردارد و هنگام بازگشت، قرضش را ادا کند؟
حضرت در پاسخ میفرماید: «ما هزار دینار به او بخشیدیم و پس از بازگشت نیز نزد ما چیز دیگری هم دارد!»
این مرد بزرگ پس از بازگشت از حج، در شهر حلوان («سر پل ذهاب» کنونى) از دنیا می رود و هم اکنون قبر مقدسش، در آن شهر مزار عاشقان است. پیش از آنکه مرگش فرا برسد، پارچه ای از سوى حضرت به صورت هدیه برایش می رسد.
احمد می گوید: این خبر مرگ من است و این کفن من. او را در همان پارچه، کفن مى کنند.
@shamimemalakut
#شهادت_امام_عسکری_تسلیت_باد ۴
امام عسکری علیه السلام رو به من کرد و فرمود: ای سعد! تو برای چه آمده ای؟ عرض کردم: احمد مرا به زیارت شما تشویق کرد. حضرت فرمود: مسائلی را که می خواستی بپرسی، چه شد؟
گفتم: آقا! همچنان بدون جواب مانده اند. فرمود: از نور چشم من سؤال کن و به کودک خردسال اشاره نمود.
من سؤالهایم را مطرح کردم و جوابهای کافی را از او گرفتم، تا اینکه وقت نماز رسید.
در این موقع، امام عسکری علیه السلام با فرزند گرامی اش برخاسته، آماده نماز شدند.
من نیز از خدمت آنها اجازه گرفته، به دنبال احمد بن اسحاق رفتم.
وقتی او را پیدا کردم، دیدم که گریه می کند. پرسیدم: چرا گریه می کنی؟
گفت: پارچه امانتی را که امام علیه السلام از من خواست، گم کرده ام.
گفتم: ناراحت نشو، برو واقعیت را به حضرت بگو!
او رفت و لحظه ای بعد در حالی که صلوات می فرستاد و شادی در صورتش موج می زد، برگشت. پرسیدم: چه شد؟ گفت: پارچه امانتی زیر پای امام پهن بود و حضرت روی آن نماز می خواند.
@shamimemalakut
