خدایا !   اگر  همه   غصه ها و دردها  و مشکلات  و نابسامانی ها  و ترس  ها  و  سختی ها  و  غربت  ها  و  بی کسی ها و تنهایی ها و  آوارگی ها و مصیبت ها و . . . بهانه ای  بوده که ما با تو حرف بزنیم ! چه اشتباه بزرگی را  مرتکب شده ایم  که این را نفهمیده ایم ! و چه فرصتهایی  را از دست داده ایم و چقدر تو را متظر گذاشته ایم ! 

حتی اگر ما را ببخشی ، هرگز این  اشتباه جبران نخواهد شد ! 

عصر یکی از روزهای تابستان بود  و من توی بیمارستان بودم . نگران و مضطرب در بخش انتظار نشسته بودم  . زنی حدود 35 ساله  ، ولی درب و داغون وارد بخش شد . هراسان بود و درد کلافه اش کرده بود .  با هر کسی که می دید ، صحبت می کرد ، انگار که آدرس می پرسید . به  طرف من اومد و گفت : خانوم ! میشه بگی من چی می زایم ؟ من هم خنده ام گرفته بود و هم نگران بودم ،  گفتم : من نمی دونم . من از این چیزا سر در نمیارم .  چطور مگه ؟ گفت : این شکم سومم است . شوهرم گفته اگه دختر بزایی ، من دنبالت نمیام !  توی دلم گفتم : غلط کرده ! 

شب ساعت 11 بود . هنوز من  در سالن منتظر بودم .  صدای چرخ برانکارد با صدای  گریه ای درهم شده بود ! آن زن دختر زاییده بود . دلم شور زد . تا دو روز  که من آنجا  همراه بودم  آن  زن ، وقت ملاقات ، ملافه را تا سرش می کشید ، یعنی که خوابیده است !  وقتی ما داشتیم مرخص می شدیم ، او هنوز آنجا بود با دخترش !  با خودم گفتم : سلام دختر کوچولو ! چه استقبال گرمی  ! 

……………………………………………………………………

وقتی او را از اتاق زایمان آوردند ، با مهارت خاصی  از روی برانکارد پیاده شد و ملافه را مرتب کرد و  روی تختش خوابید !  حدود 38 ساله بود .  اصلاً آه و ناله نمی کرد و خودش را لوس نمی کرد . دلم شور زد  که این چرا همراه ندارد ؟ ملاقات او هم  با دخترش دیدنی بود ! وقتی دخترش را به بغلش دادند ، مثل مادر بزرگهای قدیمی ، بچه را گرفت . بوسش نکرد . خوب ور انداز کرد ! دلم به دریا زدم و گفتم : بچه  اولتان است ؟ گفت : نه ! و بعد گفت :آره ! میلی به حرف زدن نداشت . فکر کردم ،  لابد چون دختر است ، او ناراحت است .

 وقت ملاقات شد . همه ی حواسم به او بود . مردی 40 ساله به دیدنش آمد با  موهای جوگندمی و کمی میوه . تبریک مختصری به او گفت و کنارش ایستاد  !  انگار هیچ حرفی برای زدن نداشتند . دیگر شمّ کارآگاهی ام  ، هنگ کرده بود . مرد هم با خنده اجباری دختر را فقط نگاهی کرد و مثل کسی که منتظر بهانه  است ، گریخت . انگار نمی خواست  نزد زنش گریه کند ! طاقتم طاق شد ! کنار زن خزیدم و آهسته گفتم : چون دختر است ، ناراحتید ؟  او خنده ی زورکی کرد و گفت : نه بابا ! نفس راحتی کشیدم ! گفتم : پس چی ؟ گفت: دو سال پیش  ما  به همراه  سه  فرزند 2  و  7  و  12 ساله ام و دختر خواهر شوهرم  که 17 ساله بود ، عازم سفر شدیم . من  و شوهرم جلو  نشسته بودیم و چهار تا بچه ها عقب . با تریلی تصادف کردیم و تریلی  پشت ماشین را قیچی کرد و هر 4 تا بچه را برد ! ولی من و شوهرم سالم ماندیم ! 

با خودم گفتم : سلام دختر کوچولو ! چه یادگاری غریبی ! 

………………………………………………………..

در سالن  بیمارستان منتظر بودم . از شدت اضطرابم ، دعا ها یادم رفته بود . شاید هم آب دهانم خشک بود که حال دعا نداشتم .  عقربه های این ساعت لعنتی هم راه نمی رفت !  هر بار که در بخش باز می شد ، من از جا می جهیدم . بقیه هم دست کمی از من نداشتند ! پرستار آمد و گفت : همراه فلانی . پسر جوانی با زن میانسالی دویدند . نمی دانم بین آنها چی رد و بدل شد که  پسر به پیشانی خود زد  و زن زیر گریه ! دلم ریخت ! دست و پایم را گم کردم ! دختر  کوچولوی  آنها حین زایمان فوت کرده بود ! پسر روی صندلی نشست و آهسته گریه  می کرد . چند بار بلند شدم تا او را دلداری دهم  ، ولی  پاهایم راه نمی آمد . با خودم گفتم : خداحافظ دختر کوچولو ! چه سفر کوتاهی !

فردای اون روز ، در بخش زن جوانی را بزحمت  راه می بردند . او درد می کشید  .  با دقت در  همراهش ، متوجه شدم  او همان مادر دختر مرده بود ! او از جلوی هر اتاق که رد می شد ، مکث می کرد و زنانی  را  که بچه شیر می دادند با حسرت نگاه می کرد و اشک در چشمانش حلقه می زد ! 

………………………………………………….

من دختر ها را دوست دارم . آنها عزیز پیامبرند ! 

 بعضی  وقتها  با حسرت   به  ماه  نگاه  می کنم !  ساکت و با هیبت  در گردش  است  و انوار  تسبیحش  دائم  می  تابد !  ماه  هم  مثل خورشید شاهد  روز عاشورا  بوده  است !

من  شنیده  ام  که  خیلی  ها  وقت  رفتن  به  خود  گودال  قتلگاه  امام  حسین  علیه  السلام  از  هوش  می روند  و  طاقت ندارند ! حالا خورشید  در عاشورا  گریسته  است  و ماه  بر  اجساد  عاشوراییان   تابیده است ! اما این  تحمل رؤیت ،   مانع  از  انجام  وظیفه  ی شان  نشده است ! 

هر غصه ای داری ، داشته باش ! غصه مال انسان است  و  نشانه ی  رشد  است ! فقط  انسان است که  آرمان گرا  و  کمال طلب  و حقیقت جو و  زیبا خواه است و هر گاه مانعی در مقابل این خواسته هایش باشد،  دچار غصه می شود !  فقط وظیفه ات فراموش نشود ! هر چیزی جای خودش ! 

می دانم  هر  صبح  که  بیدار  می  شوی ،  اول  صندوقچه ی  دلت  را  مرور  می  کنی  تا  غصه ات  سر جایش  باشد ! ولی  وقتی  مطمئن  شدی که غصه ات  را دزد نزده   ،  حالا برای انجام  وظایفت  کمر بندت  را  محکم  ببند ! از  ماه  و  خورشید که کمتر  نیستی !  

زیر زمین خانه مان  چه خبر است ؟  هر  دو خوب می  دانیم  چه  خبر است و  بهتر  است  آبرو داری  کنیم  و  حرفی  نزنیم !  دنیا   زیر  زمین  هستی   و  مغرب  وجود  است !  در  روایت  است  خدا به  دنیا  به  نظر  لطف  نگاه  نکرده  است ! و در  روایت  است :  اگر  دنیا  برای  خدا  به  اندازه ی  بال  مگسی  ارزش  داشت  ، خداوند یک  جرعه  آبش  را  بر  کفار  حرام  می کرد !

 برای  همین  بی  ارزشی  است   که  دنیا زیر  دست  و پای  کفار  ریخته  شده !  و  نادانان  گمان  می  کنند  که  کفار   به  بهشت   دست  پیدا  کرده اند  ! دنیا  و  آخرت  را تقسیم  کردند .  سهم  ما  آخرت  ابدی  و مطلق و جاودانی  شد  و  سهم  کفار  دنیای  بی  ارزش موقت آلوده  به  رنجها ! به تقسیم  خدا  راضی  باش !

حضرت  علی  در  خطبه  160  نهج  البلاغه می فرماید :  پیامبر  ص  با  گوشه ی چشم  به  دنیا  نگریست . دنیا  را  به  او  نشان  دادند ،اما  نپذیرفت و دل  از دنیا  بر کند  و  چشم  از  آن پوشید و  چنین  است  کسی  که چیزی  را  دشمن  دارد ، خوش  ندارد به  آن  بنگرد یا  نام  آن بر  زبان  او  جاری  شود ! 

حالا مدام این دهان خورده ی   گذشتگان  را  آرزو  کنیم ! و  برای  این بال  مگس  بهم  پز  بدهیم !

اگر   یک  روز خیلی گرمی ، در  کویر ماشینت خراب شود و آذوقه ات  تمام  و گوشی همراهت آنتن ندهد ، چه کسی را صدا می کنی ؟ پدرت ؟ مادرت ، فرزندت ؟ هر کس را صدا  کنی ، همان برایت می ماند ! 

پشت در اتاق عمل جراحی ، چه کسی را صدا می کنی ؟ هر کس را صدا کنی ، همان برایت می ماند !

وقتی درد امانت را می برد ، چه کسی را صدا می کنی ؟ هر کس را صدا کنی همان برایت می ماند ! 

پس چرا با چنین کسی بی وفایی !