استاد راشد یزدی می فرمود :  دکتر آزمایشی را برایم تجویز کرد . ابتدا باید ناشتا خون می دادم و پس از خوردن صبحانه مجدداً باید خون می دادم . 

بعد از اینکه ناشتا خون دادم و رفتم چیزی بخورم ، در همین میان کسی را ملاقات کرده و از موردی عصبانی شدم . پس از خوردن صبحانه  دوباره خون  دادم .

مسئول آزمایشگاه  بعداً به من گفت : برای صبحانه چه چیزی خورده اید ؟ چون در خونتان سم دیده می شود ! ! 

خشم  به جسم انسان  بشدت آسیب می زند و روح انسان را فلج می کند و زمینه  ی خشونت و جرم و جنایت و گناه و هتک حرمت و . . .  است . 

 در روایات آمده : خشم و جنون از یک ماده اند ! و  تنها یک تفاوت دارند ! فرد خشمگین نادم می شود ، ولی مجنون پشیمان نمی شود !

حجت الاسلام  راشد یزدی می فرمودند : شخصی در زمانهای قدیم گوگرد قاچاق می کرد . در بین راه او را با یک گونی گوگرد گرفتند که آنها را به اندازه فندق بسته بندی کرده بود .  از او پرسیدند : محموله ات چیست ؟ او جواب داد : سیاهدانه ! !

( سیاهدانه دانه غذایی سیاه رنگی است که  نصف دانه برنج است و مصرف غذایی دارد )

مأمورین با تعجب پرسیدند : مگر سیاهدانه به این بزرگی می شود ؟ او گفت : بله ، اگر سیاهدانه عالی باشد ، می شود ! 

مأمورین آن را بو کردند و گفتند : اینکه بوی گوگرد می دهد ! او گفت : اگر خیلی اعلا باشد ، بوی گوگرد می دهد ! ! 

مأمورین که دیدند ، روی او کم نمی شود ، یکی را کبریت زدند تا منفجر شود ، بعد به او گفتند : اینکه منفجر شد !  مرد گفت : سیاهدانه اگر خیلی عالی باشد ، منفجر  هم می شود ! ! 

برخی افراد در کار خطا و اشتباه خود ، چنان سماجت و اعتماد بنفس دارند که ما اندکی از آن را ، در کار درست و انسانی و الهی خود نداریم ! 

با  عجله برای رفتن به سر کار حاضر می شوم .از خانه بیرون می آیم . هوا سرد است .

اِ باز که ماشین را در حیاط ،  مماس با دیوار پارک کرده اند ! چند دفعه تذکر داده ام ولی فایده ندارد  ! با احتیاط تمام از بین دیوار و ماشین رد می شوم ، ولی باز چادرم خاکی می شود .

 درِ حیاط را باز می کنم ،  وای باز خانوم صولتی همسایه ، زباله ی خود را دیر وقت دم در گذاشته و گربه  نایلون آن را پاره کرده و زباله  جلوی در ولو شده ! 

چاره ای نیست ! راه می افتم ! اول صبحی اوقات  آدم را تلخ می کنند ! کمی جلوتر کسی آب دهان بر زمین انداخته ! حالم بد می شود ! الهی که . . . 

با شتاب خود را به سر کوچه می رسانم .  تاکسی های  پُر پشب سر هم رد می شوند . دستهایم دارد یخ می زند  .خانم  با کلاسی ، با آرایش افتضاح و چکمه های شمری اش بعد از  من ، کنار خیابان می ایستد . تاکسی جلوی پای ما می ایستد ، تا من بجنبم ، اون خانوم سوار شده ! باز می ایستم و بالاخره تاکسی خالی از راه می رسد . 

سوار می شوم . خدا را شکر . مسافر جلویی کمی بالاتر پیاده می شود و با عجله در را هنگام بستن می کوبد . راننده ناراحت شده و غر می زتد . وقتی کرایه ام را می دهم ، با عصبانیت می پرسد : پول خرد ندارید ؟ من هم به آهستگی می گویم : نه ! ببخشید . 

کاش وقت اومدن  پول خرد روی میز را برمی داشتم ! راننده بقیه پول را می دهد . صد تومن کم است . دیگه جرأت نمی کنم اعتراض کنم ، پیاده می شوم !

با عجله  پیاده راه می افتم . ماشین ها با سرعت از کنارم رد می شوند . بهتره که از پیاده رو برم . پیاده رو را هم شهرداری شش ماه پیش کند و لوله گاز کار گذاشت و دیگه آسفالت نکرد . هر دفعه که از اینجا رد می شوم کفشم گلی می شود !

حالا به اول خیابان سربالایی رسیدم . امروز روز بد شانسی است ! هیچ آشنایی هم رد نمی شود ! سربالایی دارد نفسم را می برد ! هر دفعه که این سربالایی را می آیم ، به خودم بد و بیراه می گویم ! البته تقصیر من نیست . وقتی شهرداری این زمین را برای ساختن آموزشگاه جدید به مدرسه ی ما داد ، ما به پرت بودن زمین از مرکز شهر اعتراض کردیم ، ولی فایده نداشت ! همه ی قلیون خونه ها و کافی شاپ ها و مبل و لوستر فروشی ها و غذا خوری ها و بوتیک ها و . . .  در مرکز شهرند و آموزشگاه ما و در کنارش دانشگاه  ، در حومه ی شهر ! می دونی بچه ها  هر روز چقدر کرایه ماشین می دهند ! این همه راه سر بالایی هم باید پیاده گز کنیم ! خانوم شاد مهر جلوتر از من دارد می رود ، بچه ی یک ساله اش را بغل کرده ، لابد که نه ، حتماً اون بدتر از من نفسش گرفته !

بالاخره می رسم . دربانی هم که نیست ! تا ولش می کنی عین کش به خانه اش می رود . وقتی به درب سالن نزدیک می شوم ، همیشه حواسم به بالای سرم است ! کاشی کاری هایی که کرده اند ، یکی یکی از بالا می ریزد و من همه ی حواسم به اینه که روی سرم نیفته !

20 تا پله را تا سالن با عجله طی می کنم ! آسانسور اشغال است ! با اینکه روی در اسانسور نوشته اند ویژه ی اساتید ، ولی باز بعضی از بچه ها یواشکی سوار می شوند !

به دفتر که می رسم ، ساعت را نگاه می کنم ! هشت و ده دقیقه است ! باز دیر شد ! سر کلاس سعی می کنم با انرژی تمام حرف بزنم تا خواب بعضی بپرد ! بچه تا  یک ربع بعد از من ، یکی یکی از راه می رسند و هر بار حرفم را با سلام و علیک قطع می کنند ! دلم دارد ضعف می کند ! کاش کمی زودتر از خواب پا می شدم و یه چیزی می خوردم ! 

شاگردی می پرسد : خانوم ! سوالها رو آوردید ؟ با شرمندگی می گویم : نه ! ان شا الله جلسه ی بعد !

این دفعه ی سوم است که این جواب را می دهم !

…………………………………………….

روز قیامت است ! برای 45 دقیقه ی صبح چهارشنبه 5 اسفند سال 94 چه دادگاهی تشکیل شده ! من هم جزو شاکیان هستم و هم جزو شهود و هم جزو متخلفان !

راننده ماشین و خانوم صولتی و کسی که آب دهان انداخته و خانوم با آرایش افتضاح و مسافری که درو کوبید و راننده تاکسی و  مسئولی که آسفالت نکرده و مسئولی که زمین  آموزشگاه داده و شوهر خانوم که شادمهر که سر لجبازی ماشینو بهش نمی ده و دربانی و کارگر کاشی کار و بچه هایی که یواشکی سوار آسانسور می شوند و  شاگردهایی که دیر رسیده اند و خودم را جمع کرده اند ! 

چه خبر است ! ؟ و من یعمل مثقال ذره شراً یره ! 

 کسی که کاری را برای خدا انجام داده  ، گله و شکایت  نمی کند ! و از اینکه قدرش ندانسته اند ، ناراحت نمی شود ! چون خدا حساب اعمال ما را دارد !

 در پیشگاه او عمل  ، نه کم می شود و نه گم می شود !

برای تو می نویسم که  نگران طغیان نفست هستی !

همه ی آدمها ،  پست و مقام ها ،   تشویق  و تحقیر ها ،  خوشی و نا خوشی ها ، پستی و بلندی ها ، . . .  ابزار امتحان تو هستند ! 

 حقیقت و مجازشان را درک کن !

حقیقتشان ابزار امتحان بودن  است و مجازشان آنچه که چشم سرت می بیند !