کربلایی چایی ته استکان کمر باریک را هورت  سر کشید و بلند شد که برود سر زمین .

 هر چند دل و ودماغ نداشت ، ولی امروز نوبت آبش بود . 

 گیز بس ۱ ،  زیر طاقچه  دراز کشیده  بود و دستشو روی چشمش گذاشته بود ، اما نگاهش یواشکی به تابلوی امام رضای توی طاقچه بود . 

هر دو تایی می دونستند که خوابیدن های گیز بس ، الکی است !  

یه بهانه است که  دوباره حرفهای تکراری رو ، رد و بدل نکنند ! 

اون گیز بسی که همیشه بعد از  نماز صبح خمیر می کرد و بوی نون تازه اش ، آدم گیج و منگ می کرد  ، حالا بیحوصله و پریشان ، گذران می کرد ! 

کربلایی بیل را از کنار دیوار حیاط برداشت و  روی دوشش گذاشت .

از دالان  حیاط رد شد و از خانه زد بیرون . 

دو تا جوان خنده کنان ، از کنارش رد شدند و بهش سلام کردند . 

کربلایی یه علیک سلامی گفت و با دیدن آنها بیاد تنها پسرش غلامرضا  افتاد . 

عجیبه ! از وقتی غلامرضا  رفته بود  ، همه چیز با زبان بی زبانی شده بودند  نایب  غلامرضا !  

غلامرضا  هفت ماه پیش ، موقع  پادر میانی در یک نزاع دسته جمعی ،  کشته شده بود .

دهانش تلخ شد ! 

 دوباره داغ دلش تازه شد و اندوه تا عمق جانش شعله کشید . اشک در چشمش حلقه زد و  شبنم براقی  روی پلکش جا کرد . 

چه نقشه هایی که برای مرتضی کشیده بود ، کدوم گاو بفروشه برای عروسیش ، کدوم زمینو بفروشه برای کار و کاسبی اش ، کجای خونه براش اتاق بسازه !

هزار نقشه برای تنها پسر ! 

و حالا هزار آوار در نبودن پسر ! 

به لب چشمه که رسید ، آفتاب داشت از پشت کوه سرک می کشید و محکم و استوار ،  بی محل به نبودن غلامرضا ، در دشت پهن می شد !  

با بیل ، خاک چشمه را جابجا کرد و آب در زمین  جاری  شد ! بی سر و صدا ! 

انگار از کربلایی ، رودر وایستی داشت و دست و دلش به جاری شدن نمی اومد ! 

………………………………………………………

آفتاب سه ساعتی  غروب کرده بود ، که کلون  در را دق الباب کردند . کربلایی بی حوصله به گیز بس  نگاه کرد . 

اما اون انگار اصلاً صدای در را نمی شنید و طبق معمول زیر طاقچه دراز کشیده  بود  با نگاه راز آلود به تابلوی امام رضا ! 

خودش بلند شد و دم در رفت . تا در را باز کرد ، دوباره  کل عباس  را با  بقیه ریش سفیدهای ده دید . 

کل عباس هم مثل خودش ، پیر و شکسته شده بود ، از بس غصه قصاص  پسرش را کرده بود ! 

کربلایی با ناراحتی در را بست ، اما دستی میان دو لنگه در حائل شد ! 

یک دست آشنا ، با انگشتر نقره ای و عقیق یمنی . 

دست حاج ستار بود که تازه  از کربلا اومده بود . در را باز کرد و حاج ستار را در آغوش کشید و بلند بلند گریه کرد .

 حاج ستار وسط گریه کربلایی ،  آهسته پرچم قرمزی را توی سینه کربلایی جا کرد و گفت : تو را قسم به این پرچم حرم حسینی ، از جوون اینها بگذر . 

کربلایی تا پرچم را دید ، زانوانش سست شد و روی زمین نشست و با گریه گفت : خدایا راضی ام به رضای تو ! !  

اهالی بلند صلوات فرستادند و کربلایی را غرق بوسه کردند! 

کل عباس جلو اومد و خودش را بپای کربلایی انداخت ، اما کربلایی  بلندش کرد و بغلش کرد و هر دو مستأصل و درمانده  گریه کردند !

هر دوتا شون تموم شده بودند ! 

دیگه رمقی برای ایستادن  نداشتند ! 

ریش سفیدها کربلایی را  دعا کردند و برای غلامرضا فاتحه فرستادند !

وقتی همه رفتند و کربلایی در را آرام  بست ، یواش یواش به سمت اتاق اومد . 

عقلش جلوتر از دلش می اومد !

انگار پاهای دلش روی زمین کشیده می شد !

آهسته داخل اتاق شد و در را بست .

رختخوابش پهن کرد . انگار یه بار بزرگ از  دوشش برداشته بودند ! سبک شده بود !

حالا مونده بود چطور به گیز بس بگه . زیر لب زمزمه کرد : یا امام رضا دخیلم !

صبح قبل از اونکه چشمش باز کنه ، بوی نون تازه مشامش می نواخت . 

فکر کرد خواب میبینه ، اما نه … !

گیز بس داشت نون می پخت ..‌.!

صدای چاووش می آمد : 

السلام ای زائران حضرت شمس الشموس ! 

السلام ای خادمان درگه سلطان طوس !
۱- وقتی زنی پشت سر هم دختر می زایید ، نام دختر چندم را « گیز بس » می گذاشتند یعنی « دختر بس » !

1) مخاطب شناسی : یکی از اصول مهم تبلیغ شناخت مستمع است . اگر مخاطبان شما بچه مدرسه ای هستند ، دولتی یا غیر انتفاعی هستند ؟ چه سنی دارند ؟ پایین شهری یا بالا شهری هستند ؟ 
دوست فرهنگی ام مرا به همایش دانش آموزی برای سخنرانی دعوت کرد و از من خواست بترکانم ! من هم بدون سوال از او رفتم سه روز روی یک متن سخنرانی عارفانه کار کردم . تیپ جوان پسند هم زدم و رفتم سالن همایش . چشمتان روز بد نبیند ! 

همه بچه ها راهنمایی بودند . بعضی حرف می زدند ، بعضی آدامس می جویدند ! بعضی پفک می خوردند و … اصلاً معنی متن سخنرانی مرا نمی فهمیدند . هر چه مجری هم تذکر می داد ، فایده نداشت . 

وسط سخنرانی یک شوخی کردم و گفتم : بچه ها اگر گوش نمی دهید ، تمام کنم ؟ 

همه بچه ها با صدای بلند گفتند : بلللللللللللللللله ! حالم دیدنی بود ! من هم جمع کردم و رفتم ! 
نکته : 1) خوب مخاطب و نیاز های او را بشناسید . 

2) وسط سخنرانی تعارف نکنید .

2) متن سخنرانی یدکی : یک سال در ایام عید نوروز نشستم و برای زیارت عاشورا یک تفسیر عارفانه با کمک احادیث نوشتم ، تا از تعطیلات عید بهره برده باشم . ماه محرم آن سال با خیال راحت از اینکه متن سخنرانی من نو و بدیع است ، همه جا می رفتم و سخنرانی می کردم . خداییش هم خیلی متن جالبی بود و خودم تا حال نشنیده بودم ! 

یک روز مادر دوست همسرم ، مرا برای سخنرانی به خانه خود دعوت کرد . ظاهراً حاجی هم خیلی برایشان کلاس گذاشته بود و از من تعریف کرده بود ! من هم با دل قرص رفتم . 

آنها یک سخنران هم قبل از من دعوت کرده بودند و ظاهراً کمی دیر آمده بود و  لذا من اوایل سخنرانی او رسیدم . چشمتان روز بد نبیند ، خدا شاهد است ، انگار تفسیر زیارت عاشورای من را کپی کرده بودند و به آن خانم داده بودند . 

هر چه خانم غرا صحبت می کرد ، من بیشتر خیس عرق می شدم . اگر دفترم را به کسی داده بودم ، حتماً می گفتم از روی آن کپی کرده و به این خانم داده است ! 

فقط خدا می داند ، چطور سخنرانی ام را شروع کردم ؟ ولی خدا کمکم کرد و فقط یک جوری جمع کردم . 
نکته : 1) متن سخنرانی یدکی داشته باشید . 

2) به مطالب خودتان مغرور نشوید .

3) انشراح صدر داشته باشید :

 یکی از دوستانم مرا 5 روز دعوت کرده بود . ایشان خیلی به من احترام می گذلرد و از من خیلی رودروایستی دارد و ….!

 یکی از روزها ، همسایگان آن خانم که جلسه هفتگی داشتند ، جلسه خود را به مجلس من پیوند داده بودند و تشریف آورده بودند مجلس من . 

من هم بدون اینکه صاحب خانه به من اطلاع دهد ، رفتم دیدم ، چه خبر است ، به به ، مردم روی کله هم نشسته اند . 

خوب جمعیت زیاد هم ، سخنران را بر سر ذوق آورد . 

تا رفتم پشت میز ، خانم جلسه هفتگی گفت :  اجازه می دهید من یک چند کلمه بگویم ؟

من هم به احترام سنش گفتم : بفرمایید ، خواهش می کنم ! 

هیچی ، خانم غیر از یکساعت خودش ، که حرف زده بود ، یک ساعت هم جای من حرف زد و من هم عین مجسمه روی صندلی خشکم زده بود . 

بعد رفتن همه ، صاحبخانه آمد و خیلی عذر خواهی کرد و من بهش گفتم : بهتر بود به من اطلاع می دادید تا نمی آمدم !

 البته شاید بنده خدا ترسیده بود که من ناراحت شوم ! 
نکته : اولاً ناراحت نشوید . 

2) به جمعیت زیاد مغرور نشوید .

۳) بعضی حکمتها را شاید متوجه نشوید !

4) مراقب زبان بدنتان باشید : 

عادت بد یا خوبی که من دارم ، راحت و بدون ودروایستی صحبت می کنم و اگر مخاطبم ، عوام باشد ، مثالهای عامیانه می زنم . 

روزی فردای سخنرانی ام ، خانمی در خانه ما را زد . 

من تعجب کردم که آدرس ما را از کجا گیر آورده بود ؟

 براحتی تشریف فرما شد و آمد داخل . 

بعد از من پرسید : خانم موسوی ، من به شما گفتم که برادر فلان خانم ، معتاد است ؟ 

گفتم : نه شما به من چیزی نگفته اید .

 ایشان گفت : شما دیروز که صحبت می کردید ، وقتی گفتید ، اگر برادرت معتاد است و … بادست به آن خانم اشاره کرده اید و ایشان حالا به من گیر داده که من به شما گفته ام برادرش معتاد است و شما با منظور خاصی به او اشاره کرده اید ! 

داشتم از تعجب شاخ در می آوردم . توی دلم دو سه تا دری وری به خودم و به اون و به این گفتم . 

ولی خانم ول کن نبود و می گفت : الان زنگ بزن و بگو من به شما نگفته ام ! بالاخره یک جوری روانه اش کردم و رفت . 
نکته : 1) وقتی مطلب حساسی می گویید ، مراقب باشید که با دست و حرکات خود به کسی اشاره نکنید .

 2) دستهای خودتان را محکم زیر میز نگه دارید !