اولین بار بود که بعد از این همه سال، خانواده ی آنها را دعوت می کردیم . باید سنگ تمام می گذاشتم. بویژه اینکه با آنها رودروایستی هم داشتیم. ولی چون اهل اسراف نبودم، لذا به تعداد مهمان ها غذا را تدارک دیده بودم. 

اما وقتی هنگام ظهر مهمان ها چندین نفر اضافه آمده بودند، خیلی متعجب و هول شدم بحدی که یادم رفت غذا به تعداد است!

 موقع کشیدن غذا، تازه فهمیدم چه اتفاقی افتاده!

 تمام وجودم گر گرفت و عرق سردی به تنم نشست. اگر مهمان ها خودمانی بودند با ماست و سبزی و … نواقص را برطرف می کردیم ! اما حالا آنها در مورد من چه فکری می کردند؟!

قدری نشستم تا حالم بهتر شود!

بعد یادم افتاد باید  برای گناهانم در نزد خدا این شرمندگی را داشته باشم نه برای کم بودن غذا نزد بندگان خدا!

ما از تمام ظرفیت روحی خود استفاده می کنیم اما نه برای خدا! 

#طرید

#المراقبه

اصلا فکر نمی کردم این رفتار را بکند!
برای آشتی کردن یک جعبه شیرینی گرفتیم و رفتیم ،
اصلا از اتاق بیرون نیامد!

ناراحت بیرون زدیم،
سکوت بود و سکوت!
حال عجیبی بود!
چون خودم پیشنهاد داده بودم ، دل خور بودم عجیب!
هرگز این تصویر از ذهنم پاک نخواهد شد!
خدا نکند کسی از در خانه ای دلخور و ضایع روانه شود!

یاد نماز دیروزم افتادم که با تآخیر خوانده بودم،
اون هم حتما از دست من دلخور شده بود!
ضایعش کرده بودم !
او را ناقص و معیوب روانه آخرت کرده بودم!

” رسول خدا(ص) می فرمایند:کسی که بی سبب نماز واجب خود را ترک کند تا وقت آن بگذرد و حدود آن را حفظ نکند،آن نماز تیره و تار بالا رود و گوید:خدا تو را ضایع کند،چنانکه مرا ضایع ساختی.
شیخ صدوق،ثواب الاعمال و عقاب الاعمال،ص 518.”

#طرید

@shamimemalakut

نماز حی و زنده است ،‌

چون از فیلتر مرگ رد می شود، 

در تنهایی برزخ پشتیبانی ات می کند، 

پای صراط شفاعتت می کند، 

از درب خودش وارد بهشتت می کند! 

چه کسی از خویشان و اقوامت و اموال و دارایی ات و پست و مقامت  چنین توانایی دارند؟! 

نماز حیّ و زنده است!

#دهه_کرامت_گرامی_باد

از درد کهنه ای که مداوا نمیشود
یا میشود گلایه کنم یا نمیشود؟

اینک سلام ! حضرت عیسی تر از مسیح
لطفت نگو که شامل ماها نمیشود!

ای من فدای پنجره فولاد چشمهات
از بغض من چرا گرهی وا نمیشود؟

یوسف ترین عزیز ! مرا تا خودت بخوان
هرچند این غریبه زلیخا نمیشود!

امضا:کسی که با همه ی ریزنقشی اش
در بیکران چشم شما جا نمیشود!

@shamimemalakut

#تحمل_سختی_دینداری

روزی خدمت آیت الله بهاالدینی ره بودم، یکی از آقایان که اهل است و چیزهایی دارد، نزدیک آقا نشسته بود گفت: آقا حالتی پیدا کرده ام که از اجتماع بدم می آید، می خواهم منزوی شوم!
آقا فرمود:« نخیر. تمام ناراحتی عمر شما به اندازه ی یک ساعت پیامبر صلّی الله علیه و آله نیست، شما نیمچه آدم ها می خواهید منزوی شوید، شما باید در اجتماع باشید، که با برخورد شما مردم چیز بفهمند، شماها برکات پیامبر را می خواهید، امّا زحمات را نمی خواهید و از زیر بار آن می خواهید فرار کنید. پاشو پاشو برو سر جای خود بنشین!»

بعد رو به حقیر کرده و فرمود:« این که درباره ی پیامبر صَلّی الله علیه و آله آمده است که:« اِنَّکَ لَعَلی خُلُقٍ عَظیم» خُلق عظیم، این بود که پیامبر می دید آن ها آدم نیستند و طردشان نمی کرد و با هر کس به اندازه ی فهم و درکش روبرو می شد. عقل کلّ را می گفتند مجنون است.
خداوند می فرماید:« ما بِصاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ» می دید نمی شود سر به سر آن ها گذارد، به حرف همه گوش می داد.
می گفتند:« هُوَ اُذُنُ» او گوش است، یعنی مطالب حالیش نیست، غافلند که همه را می فهمد و مطابق استعداد آن ها عمل می کند. می آمدند می خوابیدند که حدیث بگو و نمی فهمیدند که نباید این طور بی ادبی کنند. آن افق عالی پیامبر صلّی الله علیه و آله و این فکر منحط و پست این ها و این که آمده است:« ما اُوذِیَ نَبِیٌّ مِثْلَ ما اُوذیتُ» جهتش شاید همین بود.

سیری در آفاق کاشانی صفحه: 100
@shamimemalakut