​#یوکابد ۱۹

امام باقر ع فرمود: 

” فرشته ای موکل بر قبرهاست که وقتی اهل میت جنازه را به خاک سپرده و از کنار قبر برگشتند، مشتی از خاک برداشته و پشت سر آنان می پاشد و می گوید: فراموش کنید، آنچه دیدید و اگر چنین نباشد هیچ کس از زندگی (بعد از مرگ عزیزش ) بهره نمی برد و پیوسته حیات با تلخ کامی می گذرد. “ 

مرحوم مجلسی در شرح این حدیث می گوید: 

این فرشته همان ملک منسیه است. هم چنین فرشته دیگری است که مامور است در روز سوم مرگ، در میان صاحبان مصیبت و ارباب عزا، قلب آنکس را که بیش از همه دردناک تر است، مسح نموده، تا موجبات تخفیف درد و غم و سبکی حزن و ماتم او را فراهم آورد، پس به این آثار رحمت حق بنگرید!" 

خانه دومتری، سید مجتبی بحرینی ، ص ۱۴۱

من واقعا فرشته منسیه را درک کردم که چه آرامشی به خانواده ی لعیا داده است!

#طرید

#یوکابد ۱۸

من گمان نمی کنم کسی خودش تند می رفت، چون همه غصه دار و روزه دار بودند، ولی تابوت لعیا روی هوا می رفت! خیلی عجله داشت، درست مثل جایی که آدم ازش بدش میاد و متنفر است و میخواهد زود برود!

مثل بچه هایش، با جان کندن خودم را دنبالش می کشیدم ولی نمی رسیدم!

لعیا خیلی زود به خانه ی ابدیش رسید!

مستحب است که تا گور، میت را چند بار زمین بگذارند تا هول نکند، اما من دیر رسیدم و ندیدم!

نه هول کردن لعیا را فهمیدم و نه زمین گذاشتنش را دیدم!

خیلی ممنون از آموزه های دینی که هوای ما را دارند!

#طرید

​#یوکابد ۱۷

وقتی لعیا خونه ی جدیدش را نزدیک والدینش خرید، همه خوشحال بودیم که به ماها نزدیک شده!

اگه می دونستیم می خواهیم بزودی از دستش بدیم، بیخودی خوشحال نمی شدیم.

حالا خونه ی نزدیک، مصیبت شده، مدام جلوی چشم ماست!

چقدر توی زندگی مون بیخودی خوشحال شدیم!

#طرید

​#یوکابد ۱۶

وقتی متین (پسر لعیا) کارنامه اش را بهم نشان داد، قول دادم برایش جایزه بخرم.

حالا ماشینی که برایش خریده ام، در کیفم است! مدام با خودم می برم که به او بدهم، باز مردد می شوم و بر می گردانم!

از این به بعد اگر به خانواده ی لعیا بیشتر زنگ بزنم و حال و احوالپرسی کنم یا سر بزنم، محبت محسوب نمی شود، ترحم محسوب می شود!

اما اگر از قبل اینطوری بودم، ترحم محسوب نمی شد!

کاش از قبل اینطوری بودم!

حیف که چه فرصت هایی را برای محبت کردن از دست داده ام!

حالا صدبار هم جبران کنم، تلخ و گزنده است!

#طرید

​#یوکابد ۱۵

حلما چند ماهی است که به دنیا آمده ،نرم و نازک و شیرین است، هر کس را می بیند می خندد، وسط این هم زجه و زاری ماتم لعیا، شاد و شنگول داخل کریر برای خودش آواز می خواند و انگشتانش را می مکد!

او خاله لعیا را چند بار بیشتر ندیده است، از همه خوشبخت تر در ماها، حلماست، چون چیزی از خاله لعیا بیادش نیست و بیادش نخواهد بود! او هرگز غصه خاله لعیا را نخواهد خورد، چون او را ندیده است . 

درست مثل ما که شیخ کلینی را ، شیخ صدوق را، علامه حلی را، علامه مجلسی را، شیخ بهایی را، قاضی شهید شوشتری را ، شیخ مظفر را، علامه بحرانی را ، آیه الله مدرس را، آیه الله بافقی را ، … ندیده ایم! چیزی از آنها بیاد نداریم و غصه نبودنشان را هم نمی خوریم!

شاد و شنگول مشغول زندگی خود هستیم!

غصه ی فقدان همه ی آنها به گردن امام زمان عج است!

امام زمان عج، به تنهایی غصه نبودن علما و شهدای فقید تشیع را که دیده است، به دوش می کشد!

او بیش از هزار سال است که عزادار است!

#طرید