​#یوکابد ۲۴

روز سوم رفتن لعیا است. ناهار و چای و‌میوه مهمانهای شهرستانی را دادم. بسختی سر پا هستم. غصه وروزه و بیخوابی امانم را بریده، فقط منتظر یه تلنگرم که زیر سرم برم!

‌وقت رفتن به مسجد است، با عجله لباس مشکی را می پوشم و راهی میشم.

مهمانها یکی یکی می رسند، بعضی ها وسط این غصه و روزه داری، ست کردن لباس و کیف و کفش و جواهرات یادشون نرفته ! طوری هم گریه می کنند که ریملشون سرازیر نشه!

من فکر کنم عزرائیل هم دنبال اینها بیاد، کلی معطل بشه تا اینها لباس انتخاب کنند و حاضر بشوند!!

غفلت بعضی ها از لایه اوزن هم ضخیم تر است !

#طرید   

​​#یوکابد ۲۳

بخاطر اینکه کار سامان شهر دیگه ای بود، عادت لعیا این بود که اغلب شبها دست در دست بچه ها می خوابید! خودش می گفت اینها به من خیلی وابسته اند، ولی فکر امروز بچه ها را نمی کرد!

حالا بچه ها شبها کلافه اند، دنبال دستی می گردند که تا صبح با او آرام بگیرند! تا صبح چند دفعه بلند می شوند و بی تابی می کنند!

من همیشه به شاگردانم توصیه می کنم که بچه هایتان  را دوست داشته باشید، اما آنها را به خود وابسته نکنید!

بگذاریم بچه ها بعد از ما راحت بتوانند زندگی کنند! همین که بچه ها بتوانند بعد از ما وظایف و  مسئولیتهایشان را درست انجام دهند ، خودش کار سختی است ، چه برسد که از لحاظ عاطفی هم شدیدا وابسته باشند!

خدا رحمت کند والدینی را که فکر فردای بچه ها را هم می کنند، نه از لحاظ مالی فقط، بلکه از لحاظ روحی و عاطفی هم!!

و لعیا را رحمت کند که مدام می گفت: متین بعد از من زنده نمی ماند!!

#طرید

​#یوکابد ۲۲

برای چندمین پنج شنبه، خانه لعیا جمع شده ایم، اما حالا با تعداد کمتر و خصوصی تر! فرصتی پیش آمده که در مورد نبودن لعیا صحبت کنیم!

فقط یک چیز بین همه ما مشترک است و آن اینکه گویا خواب می بینیم!

یک کابوس دسته جمعی!

روان شناس می گفت: « مرحله اول مواجهه با فقدان عزیزی، شوک است و بعد ناباوری و در مورد افراد مدت زمان شوک و ناباوری فرق می کند، در برخی یک ماه طول می کشد و در برخی شش ماه تا یکسال و …»

ولی نکته مهم این است، آنکه رفته است هم در شوک و ناباوری است ، اما نه از نوع شوک و ناباوری ما!

او در شوک بی وفایی دنیا غرق است که دنیا چه راحت او‌را به خاک سپرد بی آنکه برایش دلتنگی کند!

 و در ناباوری از دست دادن فرصت ها دست و پا می زند، که چقدر خودش را خرج چیزهایی کرد که برایش ماندنی نبود!

#طرید 

​#یوکابد ۲۱

وقتی کسی را از دست می دهیم، فقط دو دست او از ما قطع شده است، ولی خانه، خانواده ، دوستان، همسایگان ، شهروندان، شغل، اعتبار ، ماشین، وسایل، لوازم، مبل ،لوستر و فرش و فیلم و سریال و کیش و دبی و تفریحات مان همه سر جایش است، فقط لعیا نیست!

اما لعیا، غیر از خانواده و دوستان و همسایگان و شهروندان ، شغل، اعتبار ، ماشین، وسایل، لوازم، مبل ،لوستر و فرش و فیلم و سریال و  …  را هم از دست داده است!

از لعیا هزاران دست قطع شده است!

قبول کنیم اوضاع برای لعیا سخت تر از ماست!

#طرید 

​#یوکابد ۲۰ 

بیخودی در مورد مردم قضاوت نکنیم، وقتی در مسند قضاوت نیستیم!

چون من تابحال دو نفر را دیدم که شب قدر، شام غریبانشان باشد!!

یکی بهجت خانوم بود که خیلی اهل حجاب و تدین نبود ، ولی وقتی فوت کرد، گورکن بهشت سکینه گفته بود که این خانوم هفته پیش اومد و این قبر را خرید و بهم گفت وقتی منو اینجا میارن، هوای منو داشته باش!

من که خیلی باورم نشد، ولی همیشه در این موارد به نصیحت امام خمینی عمل می کنم که به حاج احمد فرموده بود: اگر خبری از این دست( کرامات) شنیدی نه تایید کن و نه رد کن!

هیچی نگفتم، ولی شام غریبان این خانوم، شب قدر بود. ما زود رفتیم که برگردیم برای احیا، ولی مداح پیدا نمی کردند! معطل شدیم.

یکدفعه دیدم گوشه سالن پذیرایی، سید علیرضا، جوان طلبه، خالص و بسیجی دارد مداحی می کند! 

داشتم شاخ در میاوردم، سید اینجا! اون هم برای این جمعیت! سیدی که قدم به جای شبه ناک نمی گذارد!

و حالا لعیا، در روز شهادت امیرمومنان ع فوت کرده بود و شب قدر، شام غریبانش بود!

لعیا اهل جانماز آب کشیدن نبود، ولی دختر عمه اش خواب دیده بود که لعیا گفته بود: بخاطر حضرت علی ع از همه مون گذشتند و امتحان نگرفتند!

خدایا! از هر سوءظن قلبی که در مورد آدمهای غیر مذهبی داشتم، استغفار می کنم!

#طرید