#شب_قدر ۱۷
سوز درونیِ توبه کننده
انسان اگر بخواهد از معاصی تطهیر بشود، باید گناهان او بسوزد. اگر در دنیا گناهانش را بوسیله همین “نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَة” سوزاند، در قیامت دیگر آتشی به سراغ او نمی‌آید؛ چون دیگر گناهی ندارد.
اگر گناهان را نسوزاند، در قیامت می‌سوزد. علاج گناه، آتش زدن آن است.
حقیقت توبه پشیمانی از گناه است. عاصی از کرده‌اش نادم شود.
اول می‌گویند: پشیمانی از گناه.
#پشیمانی، شعله آتشی است که در قلب تائب و عاصی نمودار می‌شود؛ یعنی، دل را می‌سوزاند.
واقعاً اگر کسی از کرده‌اش پشیمان شود، دلش می‌سوزد. ما هم همین تعبیر را می‌کنیم.
اما این کافی نیست؛ بلکه، باید این احتراق در درون احاطه پیدا کند و سراسر دل را بگیرد.
شخصی که گنهکار است، وقتی پشیمان شد، این پشیمانی همچون جرقه‌ای در دل اوست که باید این را تقویت کند. طوری که سراسر دل را شعله‌ور کند.
این سوزش درونی با دو چیز تقویت می‌شود:
اول: آینده‌نگری نسبت به تبعات گناه است.
دوم: به گذشته‌اش هم نگاه بکند
#حاج_آقا_مجتبی_تهرانی
#ادب_نبوی
@shamimemalakut
